Vorige week belde Leo van Lieshout mij. Leo is drumleraar op de muziekschool in Breda, maar daarnaast vooral bekend als festivalorganisator. Menig Bredaas pop- of rockfestival staat op zijn naam.
Dit keer was hij benaderd door het Steunpunt Discriminatie. Zij wilden hun campagne tegen horeca-discriminatie eindigen met een muziekfestival. En Leo draait er zijn hand niet voor om snel een leuk festival op poten te zetten.
Een festival op poten zetten is één ding, maar uiteindelijk heb je vrijwilligers nodig om op de dag zelf alle taken te verrichten. En Leo weet dat er een aantal mensen is dat hij vrijwel overal voor kan inzetten. Die belt hij dan een paar weken voor het festival. Ik ben om wat voor reden dan ook één van die mensen in zijn mini-rolodex. Dinsdagavond werd de gang van zaken besproken. Vrijdag staat iedereen paraat.
Waarom we toch altijd weer ja zeggen tegen een verzoek van Leo om mee te helpen aan zijn festivals, vroegen wij onszelf af. Ten eerste is het leuk om te doen. Maar de doorslaggevende reden is waarschijnlijk dat Leo voor de vrijwilligers een paar weken na het festival altijd nog een klein feestje organiseert. En dat zijn altijd heel leuke bijeenkomsten.
Lekker doen dus. Het is hard werken, maar de beloning volgt.
Wat zou Breda toch moeten zonder jou… :P