Het idee was om de Lord of the Rings ook culinair te beleven. Maar het uitzoeken van recepten en het tijdig serveren daarvan, zodat de gerechten een optimale inbedding in het verhaal van de filmversie van LOTR zou krijgen, bleek dermate ingewikkeld en tijdrovend dat ik van dat idee maar had afgezien. Peter, bij wie we de LOTR-extended DVD-marathon hielden, heeft ook geen fornuis of oven, wat het originele plan nog verder bemoeilijkte. Daarnaast was er bij de slager ook geen gemarineerd Orc-vlees te krijgen.
Het lukte niet de film Dolby-surround af te spelen zonder dat het beeld te schokkerig werd. We hebben het dus met primitief stereo-geluid moeten stellen. Maar het beeld, bijna drie meter breed geprojecteerd op de witte muur van de woonkamer van Peter, was prachtig, zeker nadat de schemering had ingezet.
Alles bijelkaar heeft de vertoning, inclusief pauzes en het eenmalig afdraaien van de volledige aftiteling (inclusief alle namen van leden van de LOTR-fanclub) toch ruim twaalf uur geduurd. Een ware uitputtingsslag dus. Net als Frodo had ik het soms erg moeilijk met het volbrengen van de missie: het uitzitten van het hele drieluik. Rond een uur of vier ’s nachts keerden wij huiswaarts. Namariè!.
Ik ben al een paar keer in slaap gevallen bij het nogmaals afkijken van de films. Terwijl ik ze toch prachtig vind. Het is gewoon een hele zit.
Ik was ook van plan de hele serie nog es te bekijken. Maar twaalf uur is misschien wel erg lang… (Hoewel mdash; ik heb ook Novecento i en ii in enen uitgezeten. En dat was nog wel in een Tilburgse bioscoop op een houten stoel. Jammer van die ene pauze. Had niet gehoeven. Maar dat terzijde.)