Als het maandagavond is weet ik altijd weer zeker dat de week is begonnen. Op maandag is er namelijk altijd te veel te doen. Wie ooit bedacht heeft dat 24 uur voor een maandag wel voldoende moet zijn, zouden ze eigenlijk postuum moeten lynchen.
De dag begon voor mij met het thuis afmonteren van de radio-uitzending van 4fm van die avond. Het was een special rond Amàlia Rodrigues, de fado-koningin die ruim vijf jaar geleden is overleden. De uitzending bevatte enkele door Rodrigues zelf gezongen nummers, en voor de rest voornamelijk covers van door haar geschreven nummers. Voor het sfeerverhogende effect werd een en ander afgewisseld door typische fado-geluiden, zoals een eenzame flamenco …euhm… ik bedoel flamingo of een frisse bergwind. Je kunt je voorstellen dat ik na een paar uur geen fado (of kabbelende bergbeekjes) meer kon horen.
Hoewel ik pas ’s middags met de uitzendband op de passagiersstoel naar Hilversum reed (een uitzendband is tegenwoordig eigenlijk gewoon een cd’tje, maar goed) kwam ik op wonderbaarlijke wijze in de file te staan. Dat is waarschijnlijk één van de redenen waarom ik voor meer, beter en sneller openbaar vervoer ben waar dan ook meer mensen gebruik van maken: dan kan ik ten minste doorrijden. Jammer dat de treinverbinding met Hilversum barslecht en peperduur is. Je moet ongeveer twee uur in de file staan en een auto hebben die 1 op 5 rijdt om dat eruit te halen.
’s Avonds fractievergadering. Daarna moest ik nog een nieuwsbrief voor GroenLinks opmaken. Ik was in het weekeinde niet aan de lay-out toegekomen. Ja, ik weet het zeker: het was weer maandag.
Alles wat u zegt kan en zal tegen u worden gebruikt…. :D
Je hebt gelijk. Ik ben tussen de fractievergadering en de lay-out ook nog naar de kroeg gegaan.