Voor het eerst sinds jaren zit ik sinds deze week weer eens in de schoolbanken om mijn vertraagde studie journalistiek (de Nederlandse Spoorwegen zijn er niets bij) nu eens finaal af te ronden. Want sinds ik na mijn eerste stage in 2001 bij Omroep Brabant was blijven hangen, ging het studietempo drastisch omlaag. Het raadslidmaatschap maakte dat een jaar later alleen nog maar erger.
Hoewel ik er enerzijds nogal tegenop zag, valt het mij totnogtoe allemaal redelijk mee. Het deeltijdonderwijs heeft, zo lijkt het, aanmerkelijk meer inhoud dan het slappe dagonderwijs dat ik in de periode voor 2001 heb gevolgd en zelfs de studenten, veelal mensen die op de één of andere manier al actief zijn in de journalistiek, lijken gemotiveerder.
Toch interessant om dan van enkelen een oordeel over de lokale politiek te horen tijdens zo’n college: ongenuanceerd en negatief. Raadsleden zijn eigenlijk per definitie sufferds. Nu pleeg ik dat zelf ook nog wel eens te denken als ik bepaalde, niet nader te noemen collegae in de raad hoor praten over een onderwerp waar ze klaarblijkelijk geen verstand van hebben, maar het oordeel één van mijn medeleerlingen over de politiek had was wel heel erg veroordelend. De achtergrond van die mening werd mij duidelijk na de opmerking dat hij zelf bijna in de raad was gekomen. Toen begon ik me namelijk af te vragen of rancune wellicht mede oorzaak was van zijn commentaar.
Bij journalisten wil het nog wel eens gaan over objectiviteit. Hele volksstammen proberen in de dagelijkse uitoefening van hun werk bij krant of radio op zijn minst de schijn van objectiviteit hoog te houden. Mijn medestudent zal daar een zware dobber aan hebben, mocht hij ooit de raadsvergaderingen van Den Bosch moeten verslaan.
Objectiviteit in de journalistiek is een sprookje. Alleen een stilstaande registrerende camera die niet kan zoomen o.i.d. is objectief. Maar dan is er helemáál niks meer aan !
@Rian: en zelfs die niet, want hij staat immers ergens op gericht :).
Dat is ook precies de reden waarom ik objectiviteit niet zo interessant vind. Liever heb ik een journalist van wie ik weet vanuit welke visie hij zijn verslag doet.
Het probleem is dat ze zelf geloven in die objectiviteit. Ze spreken zich ook nooit uit. Alsof zij geen keuze maken. Ech nie !
Wil je eigenlijk nog wel journalist worden ?
@Rian: Tuurlijk. Ik heb ook zo mijn mening over een aantal raadsleden, maar ben het zelf desondanks ook.
laten we het leuk maken; namen noemen en verklaren
@John: ik ben bang dat dat mijn functioneren niet ten goede komt. Soms wil ik ook nog wat bereiken. Dan is het handig als je niet iedereen tegen je in het harnas jaagt. ;)