Jaap, een goede en dierbare vriend, gaat naar Kenia. Niet voor altijd, maar wel voor vijf-en-een-halve maand. Reden genoeg voor een laatste afscheid. Liesbeth en Joris zorgden voor het eten, ik maakte mezelf er makkelijk vanaf met een paar kratten bier.
Wellicht een mooie aanleiding om eens wat over Jaap te vertellen. Jaap is namelijk het soort vriend waar wel meer homo’s last van hebben: enthousiast, begripvol, nieuwsgierig en hetero. Het soort waar je verliefd op wordt. En ik kan je verzekeren, dat is een vervelende situatie.
Nu is die verliefdheid gelukkig op een gegeven moment vanzelf overgegaan, maar – en ook dat is alles behalve uniek – alles bij elkaar ging daar wel een paar jaar overheen. Ondertussen was stinkend jaloers op de vriendinnen die hij ondertussen versleet. Nou, vooruit, verslijten is misschien een overdrijving, maar toch.
Het aardige van Jaap is dat hij er nooit een punt van heeft gemaakt, ook al maakte het hele gebeuren de vriendschap soms wat ongemakkelijk. Erger nog, op momenten ging hij zelfs de therapeut uithangen. Volgens sommigen is dat precies de reden waarom het zo lang duurde voordat de onbeantwoorde liefde over ging. Maar goed, de komende vijf-en-een-halve maand is hij in Kenia. Waarmee ik vier jaar na dato alsnog het advies van een andere goede vriend, Gert-Jan, opvolg. Die zei namelijk al heel snel, tijdens één van de momenten dat ik in een diep dal zat: “het zou misschien helpen als jullie elkaar wat minder vaak zouden zien”.
Iedereen, homo, hetero of stereo, die Jaap kent, begrijpt dat onmiddellijk. Of het nou therapeutisch verantwoord is of niet: je mag hem best een beetje missen.
hoop dat het een beetje goed met je gaat en ja als vrienden vertrekken is het nooit leuk.Maar ja de tijd gaat snel en hou je taai oke?
@Hotman: niet dramatischer maken dan het is hoor. Ik overleef het wel :)