Het zijn drukke tijden. Het concept-verkiezingsprogramma was vorige week nog maar koud uit de printer komen rollen, of de begroting van 2006 druppelde al weer op de mat. Ondertussen gaat het dagelijkse politieke werk ook nog door.
Afgelopen week heb ik mijn vakantie geboekt. Volgende maand ben ik even een paar weekjes weg, naar Kenya. Aangezien het al bijna anderhalf jaar geleden is dat ik voor het laatst op vakantie gegaan was (overigens ook de laatste keer dat ik vakantie had), ben ik wel toe aan een beetje rust.
De vliegticket naar Kenya was behoorlijk aan de prijs. Dat komt niet alleen door de luchthavenbelasting en de terrorismetax die we aan de hysterie rond Osama bin Laden te danken hebben, maar ook door de steeds verder stijgende olieprijzen. Op zich heb ik daar als GroenLinkser niet zo heel veel moeite mee, maar even slikken was het wel.
’s Avonds naar de opening van Electron geweest. Dat is een nieuw verzamelgebouw voor kunstenaars. Het openingsfeest was erg gezellig, met veel bekenden uit de cultuurhoek. Erg kunstzinnig was het pand nog niet, of het zou de industriële leegte moeten zijn die het voormalige fabrieksgebouw uitstraalt. Ik heb er alle vertrouwen in dat de kunstenaars dat snel goed zullen maken. De activiteitenagenda van Electron staat voor de komende maanden al erg vol.
De openingsspeech van de wethouder was door de matige versterking amper te verstaan. Op zich niet zo erg. Hij legde weer eens de parallel tussen kunst, economie en stadsontwikkeling en probeerde uit te leggen waarom cultuur een bijdrage kon leveren aan een economisch aantrekkelijke stad. L’art pour l’art is een principe dat ze op het stadskantoor in ieder geval niet meer kennen.
