foto van voor de ontruimingsactie, genomen op 10 december 2005 door Liesbeth Kuijpers
Toen ik dacht dat deze week relatief rustig zou zijn, wist ik nog niet dat op woensdag de Heilig Hartkerk in Breda voor een dag zou worden ontruimd. En de bewoners natuurlijk ook niet. Ik schreef het al in het log over gisteren: persoonlijke bezittingen waren zoek of kapot of in de kraak-machine (toepasselijk woord?) verdwenen. Maar pas de volgende dag werd echt duidelijk hoe destructief de mannen van de gemeente tekeer waren gegaan.
Piet Hein en ik kwamen samen op de fractie om allereerst wat zaken op een rijtje te krijgen. De belangrijkste informatie: hoe kunnen de bewoners weer beschikken over gas, water en licht. Dat bleek een lastige zaak: het is namelijk de eigenaar die gas, water en licht moet aanvragen en Stichting Woonzorg Nederland zal niet genegen zijn dit spoedig te doen. Zij willen de krakers er immers het liefste uit hebben. Overigens leverde ditzelfde telefoontje op dat de spullen van de bewoners zijn opgeslagen hij de afvalservice op de Slingerweg. Ze konden daar nog drie maanden terecht om het af te halen.
Een bezoek aan de kerk leverde een mistroostig beeld op. Niets was er over van de bar, de keuken en de slaapkamers die daar door de eerste generatie bewoners nog zijn gebouwd. Weg was de houten ‘parasol’ die de ontmoetingsruimte versierde. Weg waren zelfs de biechthokjes, die door Bouw en Woningtoezicht om volstrekt onduidelijke redenen ook als brandgevaarlijk bestempeld werden. Ik waarschuw de katholieke kerk maar vast. Helemaal absurd was dat bij de opruimactie ook nog ernstige schade is toegebracht aan de kerk. De vloer voor het altaar is ontzet en de tegels compleet beschadigd. De houten vloer in de linkerbeuk vertoont een groot gat.
We brachten de bewoners het nieuws over gas, water en licht en lichtten ze in over de opslag van spullen. Ik maakte een nieuwe afspraak met de kerkbewoners voor die middag. Terug op de fractie bereidde ik schriftelijke vragen voor over de kerk, die nog diezelfde middag de deur uitgingen.
Terug in de kerk was de ontsteltenis wederom groot. Een bezoek aan de afvalservice leerde dat van alle afgevoerde spullen en huisraad slechts drie kachels zijn bewaard gebleven. De rest is allemaal afgevoerd als grof vuil. Daaronder vele kunstwerken, maar ook multomappen met administraties van mensen (bankgegevens bijvoorbeeld), stereo-apparatuur, beddegoed, tapijten, de gehele keukeninventaris, computerapparatuur en wat al niet meer. Eén van de bewoners keerde terug met drie kachels en een hoop extra frustraties.
Na nog een vergadering over de nieuwsbrief van de afdeling, die grotendeels gewijd gaat worden aan de Heilig Hartkerk, reed ik door naar Eindhoven. Ik was gevraagd daar een jongerendebat te leiden en dat deed ik met plezier. Dat het lang van te voren geplande evenement nu wel erg ongelegen kwam, deed daar gelukkig niets aan af. Dat ik pas over twaalven thuis kwam en toen nog mijn avondeten heb zitten koken, nam ik maar voor lief. Er zijn mensen die het erger hebben. In de Heilig Hartkerk bijvoorbeeld.
