“Jullie zitten in Breda toch in college-onderhandelingen”. Zei de stem aan de andere kant van de telefoon. “Ja”, antwoordde ik met een eerlijkheid die je in de politiek niet zo vaak meer tegenkomt. Opluchting aan de andere kant van de draadloze draad. “Dan wil jij daar de komende weken vast wel af en toe een stukje over schrijven voor linkselente.nl.
Nu kun je inhoudelijk nooit zo veel over onderhandelingen vertellen. Doorgaans vindt dat soort processen alleen maar plaats achter driedubbel gesloten deuren op een geheime locatie. En in de wandelgangen natuurlijk, maar dat is officieus. En zo ging dat in Breda ook de eerste weken. Allereerst was er een radiostilte van maar liefst een week, waarin over en weer de beleefdheden konden worden uitgewisseld en mensen konden worden gefeliciteerd, bedankt of afgedankt. Pas een week later volgde een eerste vergadering, bijeengeroepen door de grootste partij, waarin werd afgesproken dat een informateur aan de slag zou gaan, die weer twee weken later een verslag uit zou brengen. En dat gebeurde dus gisteren. En nu weten we welke partijen met elkaar kunnen gaan onderhandelen. Het gaat nu eenmaal niet overal even snel als in Goes.
‘Het college gaat gewoon door’, merkten cynische gemeenteraads-watchers in Breda al meteen op. Maar niets bleek minder waar. De informateur presenteerde twee realistische mogelijkheden: een coalitie met PvdA, CDA, Breda’97 en GroenLinks en een coalitie PvdA, VVD, Breda’97 en GroenLinks. Op basis van inhoudelijke overeenkomst adviseerde hij te gaan onderhandelen met de partijen uit de eerste variant.
Nu is er geen onderwerp denkbaar, of de GroenLinks-achterban in Breda heeft er wel een mening over. En lang niet altijd is die mening eensluidend. Zo ook over het CDA. Een aanzienlijke groep GroenLinksers zou het toejuichen deze partij een keer aan de kant te schuiven en met de VVD in zee te gaan. Anderen vinden de inhoudelijke verschillen met de VVD welhaast onoverbrugbaar en zien op het onderwerp milieu een bondgenoot in het CDA. Al zij het een bondgenoot die de neiging heeft het pad van het rentmeesterschap nog wel eens uit het oog te verliezen en dus enige richting nodig heeft. En aangezien de leden er hier onderling al jaren niet uitkomen, bevind ik me in de makkelijke positie waarbij niemand uitgesloten hoeft te worden.
En dus waren we er snel uit, tijdens de openbare zitting gisterenavond. Ik ga aan de onderhandelingstafel zitten met Marja (PvdA), Janus (CDA) en Kees (Breda’97). En nog een stuk of wat financieel experts, controllers, ambtenaren, notulisten en bodes. Het gaan lange dagen worden. Ik verheug me er nu al op.