De zoektocht naar de perfecte aubergine was ook deze keer weer niet succesvol. Toegegeven: de Turkse winkel had vier redelijke exemplaren. En bij de Nederlandse groenteboer kon ik er ook nog twee vinden. Joris en Jaap kwamen eten. Gevulde aubergines dus.
Ondertussen had ik nog een afspraak met onze wethouder, liet ik de aubergines al vast goed inweken en heb ik het huis maar eens goed schoongemaakt. Grootste opgaaf daarbij is het leegruimen van de eettafel, die zes van de zeven dagen dienst doet als tweede bureau en dus altijd vol met stapels papier ligt. Met een beetje creatief schuiven vindt ik altijd nog wel een hoekje om aan te kunnen eten, maar wanneer er eters komen volstaat dat allerminst.
Het was een genoeglijke avond. En het bier vloeide weelderig. Imbibo ergo sum.