Om een net zo dramatische vertraging als de vorige maand (zie blog di 18 apr 2006) te voorkomen, nam ik, naar goed treinforenzisch gebruik, een trein eerder. Met een beetje geluk had ik vertraging en kon ik mijn krant uitlezen. De NS werkte niet mee, ik kwam een half uur te vroeg aan.
De andere gesprekspartners hadden minder geluk met hun dagindeling. Zij liepen uit, waardoor ik uiteindelijk in het Tweede Kamergebouw alsnog mijn krant heb kunnen uitlezen. Dat overigens wel pas nadat de beveiligingsbeambten mijn tas uitvoerig hadden gecontroleerd via hun scanner. Kennelijk geldt de opiniepagina van het NRC niet als gevaarlijk.
Ook moet je door een sluis, waar je maar met één persoon door kan. Alles lichter dan 50 en zwaarder dan 125 kilo wordt niet doorgelaten. De Tweede Kamer is niet gemaakt voor dikke mensen. Ook de tourniquets bewijzen dat ook maar al te graag. Ik vraag me stiekem af of Erica Terpstra er wel eens in is blijven steken. Zo ja, had ik er graag bij geweest. Niet om haar uit te lachen, maar om een aanklacht te kunnen indienen tegen het systeem. Ik klaag graag over het systeem. Het maakt het leven draaglijk.
