De verkiezing van de roze kandidaat Mattieu Hemelaar op plek negen van de kandidatenlijst van GroenLinks moest uiteraard gevierd worden. Een coupé vol homo’s toog met de trein vanaf Zwolle naar woonplaats zijn woonplaats Amsterdam. Daar werd ik de volgende ochtend op de driezitsbank wakker.
De jongen naast wie ik ook deze ochtend wakker werd, is door DWARS, de GroenLinkse jongerenorganisatie, inmiddels al benoemd tot mijn ‘congresscharrel’. Kennelijk ging de hele zondag op het congres al het gerucht dat ik niet alleen was aangekomen op mijn hotelkamer. Wat op zich ook niet zo vreemd is als half GroenLinks in de lobby nog een biertje aan het drinken is als je binnenkomt.
Voor de rest was het helaas maar een matige maandag. De halve Tweede Kamerfractie had een vrije dag genomen vanwege het tweedaagse congres. Ikzelf was vast van plan er een volledige werkdag van te maken. Dat begon al verkeerd met het te late wakker worden. En voor de rest wreekte zich de combinatie van weinig slaap en veel champagne van de avond ervoor.
En laat er deze avond ook nog bestuursvergadering van GroenLinks in Utrecht geweest te zijn. Terwijl ik dit in de trein schrijf (ja, ik weet het, op het moment dat ik dit post rijden er geen treinen meer, maar dat komt omdat ik pas thuis weer Internet heb), heb ik nog een lange werknacht voor de boeg. Morgen zijn er deadlines, en die wil ik zoals te doen gebruikelijk weer ‘ns een keer halen. Gelukkig wacht er thuis geen afleiding. Mijn congresscharrel woont niet in Breda.
Wat? Twee nachten achter mekaar dezelfde?
[sÇ: ordinair hè?]
Je hebt wel de liefste congresscharrel die je je voor kunt stellen ;-)
[sÇ: Ssst. Dit roept bij de lieve lezertjes alleen maar meer vragen op.]