Het bestuur van de Bredase afdeling bestaat, laat ik me voorzichtig uitdrukken, goeddeels uit mensen die niet heel erg bijzonder fantastisch uit de voeten kunnen met computers. Met als nadeel dat mij al jarenlang gevraagd wordt zo nu en dan etiketten af te drukken.
Op zich kun je vanuit spreadsheets best makkelijk adressen in een etikettensjabloon importeren. Maar de computer of, beter gezegd, de software vraagt je wel eerst de hemd van het lijf. Althans, zo voelt het als je niet een langdurige vertrouwensrelatie met je apparaat hebt opgebouwd. En aangezien de meeste mensen dat binnen een huwelijk al moeilijk genoeg vinden, beschouwen ze de computer maar als niets meer dan handig instrument, net als een heggeschaar of een blender.
Met dat verschil dat ouders hun jonge kinderen nooit met de heggeschaar of de blender zouden laten spelen, maar de kids op de computer kunnen doen en laten wat ze willen. Dat komt misschien ook wel omdat kinderen doorgaans iets handiger zijn in de bediening van een pc, dan van een heggeschaar. De consequenties bij verkeerd gebruik zijn in beide gevallen ongeveer even erg, met dat verschil dat de ziektekostenverzekering wel het aanhechten van afgeknipte vingers, maar niet de medicatie voor een door virussen geïnfecteerde computer vergoeden.
Maar waarom vertel ik dit ook alweer? O ja, omdat ik het uitprinten van etiketten vanaf vandaag niet meer zelf hoef te doen. Dankzij een nieuw bestuurslid dat wel een beetje snapt wat een computer zoal doet. En na een korte instructie snapte hij ook het etiketten-importeerproces. Terwijl ik doorgaans ècht niet zo goed ben in het uitleggen van computerdingen. Net als het huwelijk, dat kan ik ook niet uitleggen.
“Terwijl ik doorgaans ècht niet zo goed in het uitleggen van dingen.” – En zelfs het uitleggen van het uitleggen is onbegrijpelijk.
[sÇ: dank. Ik heb gemeend de zin te mogen opduidelijken.]