Mijn hemel. Je kijkt even de andere kant op en ineens loop je mijlenver achter.
Zo gaat dat met mijn blog. Soms houd ik het vol trouw vrijwel dagelijks te schrijven, dan weer zijn er momenten dat ik ineens een maand aan stukjes moet schrijven om weer bij te blijven.
Daarmee was het bijhouden van mijn blog dit weekeinde ongeveer de hoofdactiviteit. En zo ging ook heel ongemerkt mijn duizendste stukje het net op. Resultaat van al weer een kleine vier jaar bloggen.
Waarom? Ooit ben ik begonnen om als gemeenteraadslid verantwoording over mijn activiteiten af te leggen. Maar over politiek gaat het al lang niet altijd meer. Bloggen is eigenlijk gewoon leuk. Zeker aangezien ik sinds het einde van de middelbare school en het daarmee wegvallen van de schoolkrant nooit meer een platform heb gevonden om gewoon te kunnen schrijven waar ik op dat moment zin in heb.
Dus lang leve internet en lang leve open source-programma’s als WordPress die het voor al die debielen zoals ik mogelijk maken om hun gedachteroerselen te publiceren. Al is het soms weken na dato.
Mee eens. De grootste idioot heeft het grondrecht zich te uiten.
[sÇ: en daar maken ze dan ook driftig gebruik van.]
Waarmee ik niet wil zeggen dat jij de grootste idioot bent, hoor.
[sÇ: niet de allergrootste in ieder geval.]
Nou vooruit, een ster krijg je voor dit bericht :)
[sÇ: I wanna thank y’all for this nomination, and I wanna thank tha audiance for their love n’ support, but most of all, I wanna thank God for making this all possible.]