„Dapper”, sprak Gert en keek me strak aan. „Dat jij hier als fruitcake durft te komen.” Homo’s en Rasta’s gaan doorgaans inderdaad niet goed samen.
Op Jamaica loop je een gerede kans om homofobe teksten naar je hoofd geslingerd te krijgen als je naar een reggae-band luistert. Een paar internationaal bekende artiesten hebben zichzelf bij hun westerse platenmaatschappij ook wel eens in de nesten gewerkt met hun denkbeelden. Maar op Reggae Sundance heb ik er niemand op kunnen betrappen. Nu denk ik ook dat de Nederlandse rasta’s zich een eigen, Europese versie van de rasta-ideologie hebben aangemeten. Een soort verlichting dus eigenlijk.
Toen ik twee jaar geleden in Kenya was liep ik maar niet te veel te koop met mijn homoseksualiteit. Wanneer het over trouwen ging, beperkte ik me tot de opmerking dat ik geen vriendin had. Het was bijzonder toen ik daar, in Malindi, de islamitische Abdul tegenkwam die vertelde over zijn twee Europese homo-vrienden die in Kenya hun trouwfeest hadden gevierd. Een feest dat hij voor hen georganiseerd had.
Tolerantie kent vele vormen. Homoseksualiteit? Dat hebben ze in Afrika natuurlijk niet. Maar als die maffe Europese mannen dan zo nodig van die rare dingen willen doen zoals trouwen, dan kunnen ze daar op zich best wel weer tegen. Helemaal als je daar iets mee kan verdienen. Niets zo ruimdenkend als het kapitalisme.
