Zo goed als het weer het afgelopen weekeinde was, zo vervelend was het op maandag. Een vrijwel onophoudende stroom druppels daalde van grote hoogte op ons neer. En wij ondertussen maar sjouwen.
Het opruimen op maandag behoort immers tot één van de vaste rituelen van Breda Barst. En aangezien het bikkelhard en ellenlang doorwerken op zondagnacht inmiddels uit de rituele handelingen is geschrapt, valt er de laatste jaren op maandag ook nog genoeg te doen.
En zo kon het gebeuren dat, na een inventarisatie van alle decorstukken, hun opslagplaats en de staat waarin zij verkeren, ik aan het eind van de middag ineens weer hekken aan het sjouwen was. Een klus waarbij ik acht jaar geleden -toen wel op zondagnacht- overigens Jaap leerde kennen.
Toen de laatste stukken hoog hekwerk werden opgeruimd, brak de hemel nog eens flink open. Zij die nog niet geheel doorweekt waren, werden het alsnog. En om twee minuten voor acht konden we vaststellen dat de klus was geklaard.
Snel stapte ik op de fiets om nog voor achten aan de haven te zijn. Met zijn allen hondsmoe aan de bar van Dok19 zitten, dat is namelijk ook zo’n festivaltraditie.
