In poppodium MeZZ een nieuwe episode van het groot stedelijk cultuurdebat. Het ging, uiteraard, over het popklimaat in de stad.
Uiteindelijk waren het vooral de bekende gezichten die acte de présence kwamen geven. Op zich niet zo vreemd, want zoveel trekkers kent het Bredase popwereldje nu ook weer niet. Heel veel verassends werd er niet gezegd, maar dat maakt de uitkomsten van het debat niet minder relevant..
Drie dingen leidden uiteindelijk tot veel discussie in de zaal. Allereerst de sluitingstijden. Het is, ik heb het hier al vaker gezegd, voor organisatoren van dance-events belangrijk dat de openingstijden verruimd worden. Het huidige beleid om twee uur te sluiten, is volstrekt uit de tijd. En sommigen kunnen wellicht wel vinden dat mensen niet zo laat uit moeten gaan, dat wil niet zeggen dat die mensen zich daar ook maar iets van aan zullen trekken. Als straks het nachtnet ook Breda zal aandoen, dan zullen veel mensen geregeld afreizen naar de randstad, om daar naar dance-feesten te gaan. Wil je als Breda aantrekkelijk blijven, zullen de openingstijden rap worden verruimd.
Een tweede, breed gedeelde opmerking, ging over de mogelijkheden voor beginnende bands om op te treden. Directeur Frank Zijlmans werd verweten te weinig lokale bands te programmeren als voorprogramma van grote namen. ‘ik zou wel willen’, zei Frank, ‘maar bands nemen tegenwoordig vaak zelf hun eigen voorprogramma mee.’
Een derde opmerking ging over het POB, het plaatselijke popcollectief. Zou deze organisatie niet meer kunnen betekenen voor het begeleiden van bands en het ondersteunen van nieuwe initiatieven. ‘Ja’, vond iedereen. Maar de organisatie bestaat nu uit één betaalde kracht en een groep goedbedoelende vrijwilligers met een beperkte hoeveelheid tijd. Iets meer betaalde krachten om als begeleider op te treden, zouden zeer welkom zijn. En dat is uiteindelijk natuurlijk gewoon een ordinaire centenkwestie.
Ik voeg er zelf nog één opmerking aan toe. In Breda willen bands nog wel eens denken dat als je maar goed kan spelen, je er wel komt. Maar dat is niet zo. Als muzikant moet je bereid zijn keihard te werken, te repeteren en je suf te bellen om geboekt te worden. Dat is meer dan een demootje opnemen en rondsturen. En zelfs dat is alles behalve een garantie op succes. Het muzikantenbestaan is nu eenmaal zwaar.
Op 7 November wil ik naar de “het manifestatie” luisteren van de Cultuur Debat. Het was erg jammer dat ik niet zelf deelnemen kan wegens de schilder werken van ons half verbrande huisje.Ben je ook daar op 7 November?