Pils, witbier, Malibu en Tequila. In min of meer willekeurige volgorde. U kunt zich voorstellen dat ik zo rond een uur of twee ‘s nachts blij was dat ik naar huis kon.
Het begon eigenlijk heel onschuldig die dag. Als eerste ‘s ochtends met SP-fractievoorzitter Frank Vergroessen en griffier Boy van Eil gekeken of we een fatsoenlijk voorstel kunnen doen voor de invulling van een inleidend televisieprogramma voorafgaand aan de uitzending van de raadsvergadering. Vervolgens een groep middelbare scholieren beziggehouden die in het kader van een les maatschappijleer het stadhuis kwam bezoeken en de rest van de middag enige administratieve werkzaamheden verricht voor de raadsfractie.
Iets voor zessen leek het me een goed idee om het begin weekeinde te vieren in Café de Beyerd. En uiteraard liep dat verschrikkelijk uit. Met dichteres Yvonne Né gesproken over geloof en de betekenis van de zinsnede ‘Hier mag niets af zijn’ uit haar gedicht ‘Wet’.
De zin in het koken was me inmiddels vergaan en dus besloot ik in de Boulevard mijn avondmaal te nuttigen. Waar het hele circus opnieuw begon. Er mocht immers niets af zijn. En zo sprak ik vervolgens met Stanley over de zin en onzin van performance-kunst en waarschijnlijk ook het leven in het algemeen. Tot dj Wassily afsloot met het nummer ‘dom, lomp en famous’.
Het was twee uur en ik wilde naar huis. Had geen behoefte aan ruimere openingstijden. Het was mooi geweest. Hier moest iets af zijn.
Eerst een gedicht over de Kristalnacht. En nu over Klaas Gubbels. Eng gewoon.
[sÇ: euhm, verwar jij niet beeldend kunstenaar klaas gubbels met propagandaminister Joseph goebbels?]
Absoluut niet. Ik leg het je nog wel es uit.
[sÇ: je maakt me nieuwsgierig. wordt het een blog?]
Pils, witbier, Malibu en Tequila: wat een heerlijke combinatie ^^
[sÇ: het was een afwisselende avond.]