‘s Ochtends, onderweg naar mijn werk in Utrecht, viel het me ineens op. Jonge, ietwat mollige knul met een onwijze tattoo op zijn linkerbeen. En een paar All Stars.
Ik weet niet hoe lang het geleden is dat ik die ietwat saaie gympen voor het eerst zag. Volgens mij was het bij de jongere zus van één van mijn vrienden op de dag dat ze haar collectie met weer drie nieuwe paren had uitgebreid. Eén van die paren ging overigens meteen in de verf. Je moet natuurlijk wel origineel zijn.
Sinds die tijd kom ik ze steeds vaker tegen. Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat je wel iemand in een paar All Stars ziet rondlopen. Was het eerst nog een merk sportschoenen dat later geadopteerd werd door Indies en Punks, nu lopen, behalve de Emo’s, zelfs zichzelf respecterende hiphoppers, hardrockers en dandy’s zonder schroom in een paar van die opvallende schoenen. De All Stars zijn behoorlijk mainstreem geworden.
Nu draag ik altijd Lowa Trekkers. Geen betere schoen om de hemel mee te bestormen dan bergschoenen. Maar erg modebewust vindt men dat niet. Dus zou ik nu misschien… Nèh
Even denken…Lowa, waar ken ik dat toch van…o ja, heb ze aan mijn voeten zitten. Prima schoentje, hoor.
[sÇ: met een ov-jaarkaart en een paar lowas komt men er wel.]
All Stars… dat doet me terug denken aan mijn brugklas tijd… 1994.
[sÇ: die chuck taylor is er anders goed rijk van geworden.]
… Het wordt zoo ontzettend tijd dat de shop-brigade gaat ingrijpen!
[sÇ: snel, verzamel de troepen.]
@ sÇ: Dan heeft hij meer overgehouden aan dat jaar dan ik.
[sÇ: ik had ook niet verwacht dat je als brugklasser al multimiljonair zou zijn.]
Die schoenen zijn leuk en mooi. Zaag anders wat over crocs.
[sÇ: ah, maar het gaat ook niet om de schoenen, het gaat om de dragers.]
@ sÇ: maar dat zou wel leuk geweest zijn!
[sÇ: zou het?]