Die Heimat, alle elf delen, in één keer. Dat was de manier waarop Marlies haar verjaardag wilde vieren. Of ik daarbij wilde zijn. En dan ook meteen mijn beamer wilde meenemen.
En dus werd iedereen ook vriendelijk verzocht om dan wel mee te kijken, dan wel weg te blijven. Geen gezellig gekeuvel aan de keukentafel dit maal. Het was hardcore cinema. Kinderen thuislaten dus.
Uiteraard waren er toch nog twee zussen die het nodig vonden om, met kroost, toch even gezellig langs te komen. Overigens gelukkig wel net in de pauze, tussen twee delen in. Drank konden ze krijgen en zelfs een stuk taart. Maar daarna werden ze door Marlies gedecideerd de huiskamer in gedirigeerd voor het volgende deel.
We hebben de volle vijftien uur niet afgekregen. De pauzes waren daar net iets le lang voor. Er staan nog twee delen en nog vijf en een half uur televisie op ons te wachten.
Fantastische serie, maar om daar nou je verjaardagsfeestje van te maken? Ik zou het gekeuvel ook missen.
[sÇ: gelukkig wordt er in die Heimat ook gepraat.]
Mooie serie (vooral de eerste). Knap dat je zolang met meerderen geboeid kunt gaan zitten kijken. btw: Het is “Heimat” niet “die Heimat” (een wezenlijk verschil).
[sÇ: verrek, je hebt gelijk. terwijl het wel die zweite en die dritte Heimat is.]