Het toekomstproject zit erop. Althans, de fase waarin de panels regelmatig bijeen kwamen om ideeën op een rij te zetten, is afgesloten. Tijdens de laatste bijeenkomst van het panel organisatie was er twijfel onder sommigen. Want hebben we nu geleverd wat we afgesproken hebben.
Binnenkort wordt de eindversie van ons stuk, dat op dit moment nog geredigeerd wordt, vrijgegeven. Het is een visiestuk geworden met richtinggevende uitspraken. Maar de richtinggevende uitspraken zijn nog niet concreet gemaakt. Om mijn eigen stokpaardje nog maar eens te bereiden: er wordt wel gesteld dat meer betrokkenheid van leden georganiseerd moet worden tijdens de meningsvormende fase en dat het internet hierin een belangrijke rol kan spelen, maar er wordt niet duidelijk hoe dat proces ingericht gaat worden en wanneer we zover willen zijn.
Pas op zijn vroegst in het voorjaarscongres 2009 zullen de eerste concrete plannen, protocollen of statutenwijzigingen voorgelegd worden. Een aantal zaken zal zelfs een langere aanloop nodig hebben. En dan bekruipt me het gevoel: was dat een jaar geleden, toen we met dit proces begonnen, wel de bedoeling dat het zo lang zou duren.
Laat ik duidelijk zijn: ik ben het met de inhoud van het stuk grosso modo wel eens. Alleen de snelheid waarop veranderingen in de partij doorgevoerd moeten worden, is tergend langzaam. Het stuk mist af en toe scherpte.
En over het gevoelige onderwerp partijraad, lijkt wel met opzet bewust vaag gedaan te worden. Zij wordt niet noodzakelijkerwijs gehandhaafd, ook niet opgeheven en ook niet hervormd. De toekomst blijkt een weerbarstig thema.
Er wordt nog geschreven, geschaafd en aangescherpt. Dus wie weet wat er nog allemaal kan verbeteren. Mijn missie is echter voltooid. Of zij ook geslaagd is, zal bij het novembercongres duidelijk moeten worden.
Het is altijd lastig in te schatten hoe veranderprocessen moeten lopen. Gaan ze nou te snel of te langzaam? Want als je weet dat de nood hoog is, voel je aan dat het snel moet, maar om de organisatie mee te krijgen, steun te krijgen van binnen uit, dan gaat het vaak langzaam.
[sÇ: soms moet je ook gewoon dapper zijn en lef tonen.]
Kun je me helpen aan een recept voor de bereiding van stokpaard?
[sÇ: leuk hè, een ander met zijn neus in de fouten drukken?]