Het ging welhaast onopgemerkt. Zonder enige aankondiging ging de zomer, of wat daar in 2008 dan voor door moest gaan, over in de herfst.
Het wordt pas laat weer licht en ter compensatie ook vroeg weer donker. En het is koud. De zon heeft de afgelopen maanden onvoldoende geschenen om een voorraadje warmte aan te leggen. De voorraad vitamine D is nu al op.
Terwijl de regenbuien niet lijken te eindigen en de tocht in het oude jaren ‘20 pand op momenten ondraaglijk lijkt te worden, zet ik voor de zoveelste keer deze dag een nieuwe pot thee. Het helpt niet, net zoals de trui de kille, koude herfstlucht maar amper buiten kan houden.
Ik kijk nog een keer naar buiten, maar zie in de schemering nog slechts de vage contouren van de bebouwing. Van mijn vriend de zomer is geen spoor meer te herkennen.
