Na bij elkaar twaalf uur geschouwd te hebben, drie uur in de auto te hebben gereden, drie uur luidsprekers te hebben opgehangen, zes uur te hebben opgeruimd en tien uur achter de bar gestaan te hebben, zit een mens er aardig doorheen.
Helaas moet er op maandag ook nog een hele dag opgeruimd worden: alle decorstukken terug naar de verschillende opslagplekken. Maar als vervolgens, rond zeven uur, de laatste doos is ingepakt en het laatste controlerondje door een inmiddels relatief schoon park is gereden, zit het werk erop. Dan rest slechts nog de laatste plichtpleging: zeven uur zuipen in Dok19.
Behalve, helaas, voor mij. Ik had nog een extra raadsvergadering (een wethouder moest even opnieuw geïnstalleerd worden omdat er een fout bij de beëdiging was gemaakt) en een redactievergadering van de nieuwsbrief van GroenLinks. En ook nog een korte fractievergadering. Uiteindelijk kon ik rond half negen aansluiten bij de rest van de organisatie. Met een biertje in één hand, pizza in de andere en in de lucht het gelukzalige gevoel dat het ons weer gelukt was: het leukste feestje van de stad.
Eén van de mooiste vragen die je als Bredanaar kunt stellen: wa bende ammel ant sjouwe? Klinkt toch een stuk mooier dan dat onverstaanbare gewouwel van die mensen uit de stad van de nieuwe wethouder.
[sÇ: tilburg? is dat niet die stad waar ze maar één klinker hebben?]