Wie in Uruguay omhoog kijkt, is van slag. De hemel is kraakhelder, de maan is omgedraaid en de sterren staan anders.
Het zich op sterrenhemel in Cabo Polonio overtrof alle eerdere keren dat ik het melkwegstelsel in zijn volle glorie kon zien. Wie in Nederland het universum inkijkt, ziet met enig geluk enkele sterren opdoemen. In Cabo Polonia zagen we er miljoenen.
Het schiereiland is een favoriete zomerbestemming voor hippies. Het aantal kraampjes waar zij hun zelfgemaakte kralenkettinkjes en beschikderde zeeschelpen verkopen, is dan ook welhaast eindeloos. In de winter is het schiereiland uitgestorven, op de paar militairen na die de vuurtoren moeten bewaken. Wie ook graag naar Cabo Polonio gaan, zijn de zeeleeuwen die de ganse dag liggen te rusten op de rotskust aan de westkant van het eiland. Met blote voeten klommen we over de rotsen in de richting van de logge beesten die argwanend onze kant op keken.
In Cabo Polonia verbleven we bij Adeline die er met haar Murgaband Metele Que Son Pasteles een huisje had gehuurd. Die avond werd onze aanwezigheid gevierd met een grote barbecue. Waarvoor we eerder die middag in Castillos de inkopen hadden gedaan. Ter illustratie: 9 liter wijn, 6 kilo vlees en 12 chorizo’s. En uiteraard twee gitaren en een hoop gezang. Onder de sterren.
