Ik heb tegenwoordig zo her en der een pensioenverzekering lopen. Sinds begin dit jaar stapelen de brieven zich op.
De Tweede kamerfractie heeft voor mij een groene en maatschappelijk verantwoorde polis lopen bij Reaal. Ook voor mijn werkzaamheden bij het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks is een pensioenverzekering afgesloten. En, gekker moet het niet worden, die paar maanden dat ik ad interim heb gewerkt bij Stichting Natuur en Milieu levert me ook nog een pensioenregeling op bij het bedrijfspensioenfonds voor de landbouw.
Al deze clubs lijken er een sadistisch genoegen in te hebben mij te overstelpen met lange en onbegrijpelijke brieven over beëindigde dienstverbanden en uitkoopsommen. Wat ik er precies mee aan moet, blijft me echter onduidelijk. Ik heb het geduld niet deze brieven te uit en te na te spellen.
Heel veel nare consequenties kan dat niet hebben, dunkt me. Voor zover mijn polissen al enige waarde vertegenwoordigden, zal deze door de kredietcrisis inmiddels bijna volledig verdampt zijn.
En daarmee is er weer een probleem als vanzelf opgelost.
Optimist tot in de kist!
[sÇ: en daarna.]