Hoewel ik zelf voorlopig nog niet wegga uit de Bredase gemeenteraad, is het zinvol om al vast te werken aan wat opvolging. Vandaag had ik zo’n afspraak met zo iemand uit mijn netwerk over een mogelijke kandidatuur.
GroenLinks is dus weer op zoek naar dynamische nieuwe mensen voor een plek op de lijst. Nieuwe, enthousiaste en hopelijk ook een aantal jonge mensen. Mannen, vrouwen, homo’s, hetero’s en Nederlanders die door het Centraal Bureau voor de Statistieken als allochtoon worden aangemerkt.
Het valt me op dat met name de jonge vrouwen uit onze achterban niet staan te trappelen om zich kandidaat te stellen. Ik denk dat daar twee redenen aan ten grondslag liggen. Allereerst staat de politiek nog steeds te boek als mannenwereldje met allemaal kemphanen. Deels is dat waar, maar nu het aantal vrouwelijke fractievoorzitters gelijk is aan het aantal mannelijke, en het aantal zetels dat de dames vertegenwoordigen (23) die van de mannen (16) overstijgt, is ook dat haantjesgedrag al lang niet meer zo vanzelfsprekend.
Ik zie dus een tweede reden. Carrière. Veel hoog opgeleide, slimme en dus uitermate geschikte vrouwen staan aan het begin van hun carrière. Zij storten zich – terecht – daarop maar hebben, in tegenstelling tot een aantal mannen van gelijke leeftijd, geen zin om daarnaast ook nog eens meer dan twintig uur per week aan de politiek te besteden. Kennelijk doen mannen dat iets makkelijker.
Het is zo maar psychologie van de koude grond en wellicht zit ik er helemaal naast. Dus ik ben benieuwd. Ben jij die jonge vrouw die zich gaat kandideren voor GroenLinks? Of zit ik straks gewoon in een fractie met alleen maar leuke jonge mannen?
Vind ik ook best hoor.
Het probleem dat je beschrijft is breder. Naar wat ik uit onderzoeken lees, wordt de samenstelling van onze volkvertegenwoordiging (vooral lokaal, en provinciaal) steeds eenzijdiger. Het aandeel van jongeren, allochtonen of bijvoorbeeld mensen vanuit het bedrijfsleven is relatief beperkt. Vooral mensen vanuit de (semi) publieke sector lijken zich aan te melden voor een functie in de Gemeenteraad of Provinciale staten.
Daarbij spelen veel factoren een rol, maar ook die jij noemt; voorkeur voor tijdrovende carriere in bedrijfsleven, eventueel gecombineerd met vaak interessante posities in Raden van Bestuur of Conmmissiariaten.
Willen we meer diversiteit in de breedste zin des woords in onze volksvertregenwoordiging wordt het misschien tijd dat partijbesturen na gaan denken over andere modellen. Ik ken zeker mensen die op hun interessegebied een inbreng willen hebben in bijvoorbeeld de Gemeenteraad, maar die er niet aan moeten denken om daarvoor urendurende, veelal saaie (mijn oordeel) vergaderingen te moeten bijwonen. Niet omdat ze geen interesse hebben in de publieke zaak in het algemeen, maar vooral omdat ze de vergadercultuur niet aantrekkelijk vinden. en gewoon ook geen tijd daarvoor hebben.
Er zijn volgens mij modellen denkbaar die ook deze mensen aanhaakt bij onze Volksvertegenwoordiging. Iets wat volgens mij zeer wenselijk is.
Ben benieuwd op partijen bereid zijn om deze modellen te overwegen. In het belang van onze voksvertegenwoordiging!
Rick
[sÇ: de meeste mannen hebben het anders ook niet zo op die vergadercultus. maar wanneer politici zelf (m/v) aan het woord zijn, ontschiet ze dat spontaan.]
Zeg, hoeveel vrouwen tel jij dubbel in de raad? Of lijken we gewoon met veel meer ;-)
[sÇ: de vier vrouwelijke fractievertegenwoordigers geven leiding aan 23 van de 39 raadszetels.]