Het Kunduz-congres

Met een motie van afkeuring tegen de fractie en een motie tegen de trainingsmissie in Afghanistan leek het congres een clash te worden tegen voor- en tegenstanders van de steun die de Tweede Kamerfractie had uitgesproken voor een missie om in Afghanistan politiemensen op te leiden.

Die clash bleek uiteindelijk mee te vallen. Bij de uiteindelijke stemming werd de motie van afkeuring door driekwart (75,2 procent) van de aanwezigen verworpen. Ook was ruim tweederde van het congres (69,8 procent) niet tegen de voorgenomen opleidingsmissie in Kunduz. Wel, en dat is ook van belang, vond iets meer dan de helft ( 52,6 procent) dat er in aanloop naar het besluit beter gecommuniceerd had moeten worden met de leden over de afwegingen van de fractie.

Nog belangrijker is echter dat de sfeer tussen voor- en tegenstanders over het algemeen respectvol was. Slechts één maal vloog één van de tegenstanders uit de bocht door te beweren dat de Tweede Kamerfractie lak had aan de mening van de leden. Iets dat door het congres direct werd beantwoord met een subtiel boe-geroep. In de foyer van de congreslocatie was dan ook geen enkele sprake van kilheid of conflict.

Desondanks is een missie, zelfs een opbouwmissie als deze, een teer onderwerp bij GroenLinks. Dat blijkt aan het aantal opzeggingen, zo’n 750. Dat is pijnlijk. Voor een aantal principiële pacifisten blijkt ook een opleidingsmissie als deze onverteerbaar. Tegelijk heeft de partij, dankzij de gewetensvolle en zuivere, niet opportunistische houding van de Tweede Kamerfractie, er 650 nieuwe leden bij gekregen. En ook dat is een signaal. De nieuwe politiek van Jolande Sap, die zich niet heeft laten leiden door electorale motieven, wordt gewaardeerd. Een opstelling waarbij ingenomen standpunten niet worden bepaald door of je nu oppositie of coalitie bent, maar een opstelling die zich laat leiden door inhoudelijke argumenten. Bipartisanship, noemen ze dat in de Verenigde Staten van Amerika. Depolarisatie, is de Nederlandse tegenhanger van deze constructieve politiek.

Zelf heb ik nog een bijdrage geleverd aan de steun voor de Tweede kamerfractie. Hij is te zien in de videocompilatie (op 5’05”). De volledige tekst staat hieronder.

Vrienden,
Eerst was er ons verkiezingsprogramma, waarin staat: ‘Wij laten Afghanistan niet in de steek’.
Vervolgens kwam de motie van Mariko Peters en Alexander Pechthold. Met als strekking: ‘wij laten Afghanistan niet in de steek
.
En daarna kwam het kabinet met een voorstel voor een politiemissie. En dat was niet onze missie.
En toen heeft Jolande gedaan wat politici doen, wat idealistische politici doen.
Eisen stellen, garanties vragen, onderhandelen.
Onderhandelen totdat het een missie werd die wel bij ons past. Want wij laten Afghanistan niet in de steek.
Ik weet dat het een moeilijke afweging geweest moet zijn. Voor iedereen, zeker ook voor de tweede kamerfractie. Maar het is een zuivere afweging geweest. Integer, gewetensvol. Met het hoofd opgeheven. En de rug recht.
Jolande, Respect!

TWee.nul – week 10 2009

Twitter
Twitter

En toen begin er een nieuwe fase in mijn digitale leven. Ik ben meestal niet de eerste volger van elke nieuwe hype, maar deze 2.0-trend wil ik niet aan me voorbij laten gaan. Lieve mensen, sinds 4 maart wordt mijn leven ook ontsloten via Twitter. Het voordeel: op Twitter ben ik (www.twitter.com/selcuk_nl) altijd actueel.

„Na een korte vertraging nog redelijk op tijd in Den Haag. Ook weinig files, volgens de radio. Lang leve de crisis?” twitterde ik op woensdag 4 maart om 9.31 a.m. de wereld in. En iets later dat de helft van de lunchploeg lekkere kroketten verkoos boven de biologische. En liet ik twee dagen later weten dag erna op werkbezoek geweest te zijn bij het Open Erfgoeddepot in Den Bosch. Erg handig, dat getwitter, voor mensen die van plan zijn een aanslag op me te plegen. Of willen weten wanneer het zinvol is bij me in te breken.

Ik was net op tijd met mijn nieuwe stap in de wereld van deze Totalkommunikation. Zaterdag was namelijk het Europa-congres van GroenLinks met een heuse twittermuur. Alle berichten met de hashtag #GLEU werden op een groot scherm op het podium geprojecteerd. Experimentje.

Gelijktijdig werd er ook op het D’66-congres getwitterd. En twitterden de tweeps van GroenLinks en van D66 ook met en over elkaar. Alleen wisten de D66-tweeps aanvankelijk nog niet dat hun tweets over #GLEU plenair, door het gehele GroenLinks-congres te lezen waren. Andersom was dat overigens niet zo: bij D’66 durfden ze het nog niet aan de tweets ook te publiceren.

Het experiment verliep eigenlijk prima, ondanks de kleine vertraging op het scherm, totdat de twitteraars zich tegen de kandidaten voor de Europese lijst gingen keren. Alle mensen die voor de kopplaatsen gingen, mochten zich in drie minuten presenteren aan het congres. Dat duurt lang, gezien het forse aantal kandidaten en is ook vreselijk saai, gezien de gebrekkige presentatievaardigheid van een aantal van deze kandidaten. En met excuus, daar heeft de moderne 2.0-generatie natuurlijk geen zin in.

Homo Saltans – za 22 nov. 2008

congreskrant

Al enige dagen ging het gerucht dat de extreem-rechte organisatie Voorpost haar opwachting zou maken bij het GroenLinks-congres. En ze hielden woord. Toen ik ’s ochtends in het Tilburgse 013 aankwam werd ik, samen met alle andere congresbezoekers, uitgemaakt voor terrorist, crimineel en wat dies meer zij.

Veel verder kwamen de dames en heren demonstranten echter niet. Een beloofde infiltratiepoging bleef uit. Geen gegooi met taarten, geschreeuw tijdens de plenaire zittingen of ander congresverstorend gedrag. Jammer eigenlijk, want het was voor de rest namelijk helemaal niet zo’n spannend congres.

Ook thuis viel het toekomstcongres live te volgen, al waren de reacties op het ochtendgedeelte niet van een veel informatiever niveau dan de hoeveelheid sneeuw die er her en der in het land al was gevallen. Aangezien ik ’s ochtends verantwoordelijk was voor het verzamelen van de digitale reacties, kan ik spreken van een rustige morgen.

’s Middags werd het beginselprogramma, waarvan inmiddels gevoeglijk duidelijk mag zijn wat ik ervan vindt, na vele amendementen keurig aangenomen met slechts een handjevol tegenstemmers, waaronder ik. Naderhand vertelde een niet nader te noemen partijprominent me nog dat best te kunnen waarderen en dat zelf eigenlijk ook wel gewild te hebben.

Uiteraard eindigde alles in een feestje waarbij de GroenLinksers zich afscheidden in twee groepen: de praters, die in de foyer uitgebreid de toestand van de wereld met elkaar bespreken en de dansers, die in de Batcave elkaar fysiek uitdaagden. Waarbij ik meerdere malen op de tenen van Cerian ging staan, waarvoor excuses.

„We are raising a generation of dancers (*) ”, moeten ze in de foyer gedacht hebben. Het onderscheid tussen de leden van groep één en groep twee was uitsluitend op leeftijd gebaseerd.

*) Hunter S. Thompson

Homo Demokratikus – di 22 apr. 2008

Fokke en Sukke

In het kader van het toekomstproject van GroenLinks heb ik een stuk geschreven over een andere manier waarop we gezamenlijk een verkiezingsprogramma zouden kunnen schrijven.

De informatierevolutie die zich sinds 1990 heeft voltrokken, biedt uitgelezen mogelijkheden om opnieuw na te denken over de mogelijkheid processen verregaand open te gooien, bijvoorbeeld in de totstandkoming van een verkiezingsprogramma. In de huidige vorm wordt een programcommissie in het leven geroepen die, al dan niet na een aantal openbare discussiebijeenkomsten, een concept-programma opstelt. De invloed die leden nu op de inhoud vaneen verkiezingsprogramma kunnen uitoefenen, komt pas aan het einde: in de vorm van de amendementenprocedure. Hoewel de leden (lees: het congres) het laatste woord heeft, is het in de praktijk amper mogelijk om dan nog een fundamenteel nieuw idee in te brengen. De ledeninvloed is dus beperkt.

Dankzij nieuwe technieken is het tegenwoordig echter wel mogelijk om met 23.000 mensen aan een document te werken. Het beste voorbeeld daarvan is Wikipedia, de internet-encyclopedie die door iedereen met toegang tot een internetverbinding is te raadplegen, te corrigeren en uit te breiden. En hoewel de discussie over de kwaliteit van Wikipedia nog lang niet is beslecht en het concept gevoelig is voor onzorgvuldigheden en moedwillig vandalisme, is met Wikipedia wel bewezen dat het mogelijk is om met een groot aantal mensen te werken aan een document, en tegelijkertijd een zeer acceptabele mate van kwaliteit te waarborgen.

Al langer liep ik met het idee om het Wiki-idee te gebruiken voor ideeënvorming binnen de partij. Ik heb daar al eens eerder over geschreven. Het aardige is dat Rita Verdonk inmiddels een Wiki heeft gebruikt om ideeën te verzamelen. Dat mislukte overigens compleet omdat vandalen de meest belachelijke ideeën op de pagina zetten. Daar zit ‘m ook meteen het belangrijkste verschil: ik wil de openstelling van de pagina beperken tot leden, waarmee het risico op balorigheid meteen een stuk kleiner is. En natuurlijk moet GroenLinks wel zorgen voor een moderator.

Benieuwd? Ik wel naar de reacties. Het hele stuk is hier te downloaden.

Homo Congrediens – do 3 apr. 2008

congres

Voorzitter Henk was niet aanwezig. Dus claimden we zijn niet verwarmde kantoor maar even als vergaderruimte. Zeventien graden is een ideale temperatuur om geconcentreerd bij na te denken.

De centrale vraag was hoe je een partijcongres boeiend kunt houden. Nu is een congres vaak niet veel meer dan een lange, plenaire zit in een steeds muffer wordende conferentiezaal, die wordt onderbroken door een lunch en wordt afgesloten met een borrel, met achter het katheder steeds dezelfde tien of vijftien gezichten die ergens voor, of juist tegen pleiten. De rest van de aanwezigen stemmen braaf voor of tegen één van de misschien wel vierhonderd voorstellen die op zo’n dag de revue passeren.

Dat kon boeiender, interessanter en levendiger, dacht ik. Wat mij betreft worden de eindeloze plenaire sessies afgeschaft. Discussies kunnen dan voortaan plaats vinden in kleinere zaaltjes, waarbij de belangstellenden kunnen kiezen aan welke parallelsessie ze deelnemen. De groep zal kleiner zijn, en de discussie breder. De discussie blijft niet beperkt tot het handjevolmensen dat voldoende spreekbonnen heeft weten te verzamelen om achter het katheder te mogen staan. Iedereen kan in zo’n zaaltje meepraten.

Besluitvorming zal altijd in de plenaire zaal moeten gebeuren. Zo ergens aan het einde van de dag. Maar niet iedereen hoeft elke discussie mee te maken. Allereerst niet omdat niet iedereen daar ook echt geïnteresseerd in is, maar ook niet omdat een te kort debat tussen te weinig mensen eigenlijk helemaal geen discussie is. Dus waarom zouden we elkaar nog langer voor de gek houden?

Homo Congrediens – za 3 febr. 2007

GroenLinks Postercampagne 1994

Een unicum in mijn blog-geschiedenis. Vandaag ga ik live bloggen vanaf het GroenLinks-congres in de Jaarbeurs in Utrecht. Als je de pers mag geloven wordt het een spannende. Mijn inschatting zegt dat het wel mee gaat vallen.

De dag begon met de wat saaiere maar niet minder belangrijke bestuursverantwoording en de bijbehorende goedkeuring van het jaarverslag en begroting. Een stuk interessanter was al dat zojuist Bas Eickhout is gekozen tot delegatielid van GroenLinks in de raad en het congres van de EGP, de Europese Groene Partij. Jos van Dijk en Lin Tabak zijn gekozen tot afgevaardigden voor alleen het Congres van deze partij.

[update 11.12] Henk Nijhof is zojuist gekozen tot voorzitter van GroenLinks met 446 van de 659 stemmen. Patricia Colette kreeg 106 stemmen, Marcel Vissers 105.

[update 11.27] Jaap van der Haar is gekozen tot penningmeester, Jolanda Terpstra tot secretaris Publiciteit en Campagnes, Lot van Hooijdonk tot secretaris Europa en Henrike tot secretaris Partijontwikkeling. Nu hadden die het allemaal niet zo heel moeilijk omdat zij geen tegenkandidaten hadden of de tegenkandidaten zihch op het laatste moment hebben moeten terugtrekken. De enigen die het nog wel even spannend hadden, waren Nicole Bakker en Peter de Boer. Beiden opteerden voor de post Personeel en Organisatie. Uiteindelijk heeft Nicole Bakker het gewonnen van Peter de Boer met 393 tegen 212 stemmen.

[update 11.34] Henrike en Nicolle hebben in de keuze voor het vice-voorzittersschap beiden de tweede ronde gehaald. Geen van beiden had genoeg stemmen voor en absolute meerderheid. Uiteindelijk won Nicolle Bakker het met 308 stemmen van Henrike, die 304 stemmen haalde. Maar vanwege de 27 blanco stemmen had Nicole weer geen absolute meerderheid van 50% + 1. Dit resulteerde in een herstemming, waarbij alleen Nicole meedeed. Die uiteindelijk ‘won’ met 394 stemmen tegen 229 blanco. Die laatste groep ongetwijfeld bestaand uit Henrike-aanhangers.

[update 11.47] Het gaat langzaam spannend worden. Wat dat betreft is het congres zorgvuldig opgebouwd: het wordt steeds spannender. Nu wordt gepleit voor de kandidaten voor de eerste kamer. De uitslag daarvan zou al een kleine doorkijk kunnen geven in de motie die aan het einde van het congres aan de orde is, welke gaat over een partijbrede discussie over de afgelopen kamerverkiezingen en de beginselen, maar impliciet ook iets zegt over de steun die er is voor de vrijzinnig linkse koers van Femke Halsema.

[update 12.01] De eerste keuze was die voor de lijsttrekker van de Eerste Kamerfractie. De keuze was tussen Tof Thissen en Yolan Koster. Grofweg ook meteen een keuze tussen de wat progressievere en de wat behoudender vleugen van GroenLinks en alleen daarom al reuze interessant. De stemming is gewonnen door Tof Thissen met 440 tegen 237.

Presentatrice Judith Sargentini met Thof Thissen en Yolan Koster

[update 12.13] Na de pleitondes voor de overige kandidaten van de Eerste Kamerlijst begon de stemming voor de overige kandidaten. Allereerst plaats twee, waar zeven kandidaten woor waren maar die vrij makkelijk en in één ronde werd gewonnen door Britta Böhler met 358 van de 685 stemmen.

[update 12.15] De plek voor plaats drie moest wel in twee ronden worden bepaald. Tineke Strik en Leo Platvoet streden in de tweede ronden met elkaar. Het was uiteindelijk Tineke die de stemming met 442 stemmen won van Leo, die 243 stemmen behaalde. Opnieuw een doorkijkje naar later vandaag: het was Leo Platvoet die één van de voorname criticasters van de vrijzinnige koers van GroenLinks is.

[update 12.29] Plek vier, vijf en zes. Voor die plaatsen dongen in totaal tien mensen mee. In een tweede ronde streden Leo Platvoet en Yolan Koster tegen elkaar. Yolan won met 435 stemmen tegen 240 van Leo.

[update 12.31] Herman vs Leo voor plaats vijf. Een saillante stemmeng, aangezien Herman Meijer in april moest aftreden n.a.v. de Sam Pormes-affaire en Leo Platvoet juist één van de ondersteuners van Pormes was. De 367 stemmen tegen 293. Arme Leo. Hij trok zich terug uit de stemmingen. Goos Minderman werd in twee ronden kandidaat op plaats zes.

[update 12.50] Doğan Gök op plaats zeven, Floris Tas op plaats acht, Jan Laurier op plaats negen, Bas van Nugteren op tien, Jaap Roëll op plaats 11 en Attie Bos op 12.

[update 13.19] Femke heft zojuist haar speech afgesloten met de opmerking dat ze er nog steeds zin in heeft. “Wat dacht je”, reageerde ze op journalisten die zich dat afvragen. Op de zaak Ina Brouwer, waarvan vandaag bekend werd dat ze naast haar GroenLinks-lidmaatschap ook lid van de PvdA was geworden, ging ze verder niet in.

[update 13.44] Inmiddels is de actuele motie over de partijbrede discussie over de evaluatie van de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen. De motie heeft behoorlijk kritische overwegingen die afstand nemen van de inhoudelijke koers, maar in het uiteindelijke besluit zoals gezegd niet meer vraagt dan een twaalftal regionale bijeenkomsten over beginselen en verkiezingsuitslag. Het zijn vooral de overwegingen die de laatste dagen in de media breed zijn uitgemeten als ‘intern tumult’ in de partij. De indieners hadden dat kunnen voorspellen en in die zin zijn ze ofwel naïef ofwel bewust dubbelzinnig geweest. Daarnaast geldt dat de ondertekenaars het niet allemaal met elkaar eens zijn over de overwegingen. David Rietveld bijvoorbeeld, liet mij in de wandelgangen net weten wèl te vinden dat er over de nieuwe koers veel breder gediscussiëerd moet en had moeten worden, terwijl hij het zelf met die nieuwe koers niet per definitie oneens is. Anderen, zoals Joost Lagendijk, vinden dat GroenLinks had moeten gaan meeregeren en weer anderen onderschrijven de nieuwe koers geheel niet.

Het partijbestuur lijkt een eigen alternatieve motie die oproept tot zes bijeenkomsten te hebben ingetrokken, nu de indieners van de eerste motie hun besluit in de motie hebben aangepast aan het alternatief van het partijbestuur. Dat maakt het voor veel congresgangers lastig, aangezien daarmee er nog maar één motie ligt met overwegingen die veel mensen niet onderschrijven. Die zouden, eventueel, nog blanco kunnen stemmen, maar velen zullen dat niet doen, aangezien de meeste mensen de wens van een partijbrede discussie – die overigens toch al min of meer op de agenda stond – wel delen.

[update 13.51] Femke reageert op de sprekers die zojuist voor of tegen de motie hebben gepleit. Ze gaat voornamelijk in op de argumenten die er waren om niet te gaan onderhandelen: 1) we hebben met de verkiezingen verloren; 2) de afstand tot het CDA is te groot; en 3) als het CDA al niet wilde luisteren naar een SP van 25 zetels, dan al helemaal niet naar een GroenLinks met maar 7 zetels. Dat is ook zo in het strategisch beraad besproken, waar naast de Tweede Kamerfractie ook Eerste Kamerfractie, Europese fractie en Partijbestuur zijn vertegenwoordigd.

[update 13.53] De stemming over de enig overgebleven motie is geweest en een overweldigende meerderheid heeft voor en partijbrede discussie gestemd. Terecht, maar ik ben toch benieuwd of al deze mensen de overwegingen in de motie ook delen. Dat is een leuke vraag voor de gesprekken in de wandelgangen zodadelijk. Daarover later meer. Inmiddels is het congres gesloten en volgt zo het middagprogramma met workshops en campagnebijeenkomsten. Vooralsnog kan ik afsluiten met deze beroemde zin: dit was Selçuk Akinci, live vanaf het 24e partijcongres van GroenLinks in de Jaarbeurs in Utrecht.

[signing off]

Homo Frustrans – do 1 feb. 2007

GroenLinks Postercampagne 1994

Het waren Paulus de Wilt en Leo Platvoet die als eerste de publiciteit zochten met hun kritiek over de koers van GroenLinks in het algemeen en Femke Halsema in het bijzonder. En deze ochtend deed Joost Lagendijk ook nog een duit in het zakje.

Een week of wat geleden kwam Paulus de Wilt met een motie aan voor het congres van komende zaterdag. In de overwegingen van deze motie in ietwat bedekte termen eigenlijk dat Halsema en haar vrijzinnige koers debet waren aan de verkiezingsnederlaag van 22 november jongstleden. De motie riep het partijbestuur vervolgens op om zowel de evaluatie van de verkiezingen als ook die ‘nieuwe’ koers van de partij te bespreken in 12 bijeenkomsten in evenzoveel provinciën.

Dit is, met enige vertraging, door de pers opgepakt als ‘tumult’ binnen GroenLinks. Soit, er is inderdaad een groep mensen dat altijd afstand heeft genomen van de moderne linkse ideologie van Halsema, maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. Nieuw is hooguit dat deze groep elke gelegenheid te baat neemt om de kritiek op deze koers breeduit in de openbaarheid te etaleren. Wie de groenlinkse blogosfeer een beetje volgt, vindt immers een heel andere consensus, die door de bank genomen best te spreken is over die vermeend nieuwe koers van Halsema.

Meer dan de motie van De Wilt en consorten, verbaasde mij dan ook het interview met europarlementariër Joost Lagendijk in de Volkskrant. Hij baalde ervan dat GroenLinks niet in een vroeg stadium was gaan onderhandelen met CDA en PvdA. Hij is het kennelijk oneens met de door de Tweede Kamer gemaakte afwegingen. Hoewel ik dat hardgrondig met hem oneens ben, is dat op zich nog een zeer te respecteren standpunt. Alhoewel ik me afvraag of je daar nou zo nodig de Volkskrant voor moet gaan bellen.

Wat ik wel ronduit schandalig vind, is zijn beschuldiging dat GroenLinks niet in de regering zit omdat Femke Halsema na de verkiezingen op vakantie was in Spanje. Inderdaad, ze was in Spanje, maar toen het belangrijk werd, kwam ze direct terug. Toen de informateur met haar wilde spreken, was ze present. En overigens ook bij het debat over de 26.000 vluchtelingen. Dankzij de snelle verbindingen ligt Spanje immers niet eens zo heel veel verder van Den Haag als het Koetshuis in Friesland.

Homo Defessus – ma 2 oct. 2006

stukje rijden

De verkiezing van de roze kandidaat Mattieu Hemelaar op plek negen van de kandidatenlijst van GroenLinks moest uiteraard gevierd worden. Een coupé vol homo’s toog met de trein vanaf Zwolle naar woonplaats zijn woonplaats Amsterdam. Daar werd ik de volgende ochtend op de driezitsbank wakker.

De jongen naast wie ik ook deze ochtend wakker werd, is door DWARS, de GroenLinkse jongerenorganisatie, inmiddels al benoemd tot mijn ‘congresscharrel’. Kennelijk ging de hele zondag op het congres al het gerucht dat ik niet alleen was aangekomen op mijn hotelkamer. Wat op zich ook niet zo vreemd is als half GroenLinks in de lobby nog een biertje aan het drinken is als je binnenkomt.

Voor de rest was het helaas maar een matige maandag. De halve Tweede Kamerfractie had een vrije dag genomen vanwege het tweedaagse congres. Ikzelf was vast van plan er een volledige werkdag van te maken. Dat begon al verkeerd met het te late wakker worden. En voor de rest wreekte zich de combinatie van weinig slaap en veel champagne van de avond ervoor.

En laat er deze avond ook nog bestuursvergadering van GroenLinks in Utrecht geweest te zijn. Terwijl ik dit in de trein schrijf (ja, ik weet het, op het moment dat ik dit post rijden er geen treinen meer, maar dat komt omdat ik pas thuis weer Internet heb), heb ik nog een lange werknacht voor de boeg. Morgen zijn er deadlines, en die wil ik zoals te doen gebruikelijk weer ‘ns een keer halen. Gelukkig wacht er thuis geen afleiding. Mijn congresscharrel woont niet in Breda.

Homo Congregens – zo 1 oct. 2006

gratis kinderopvang

Vrolijk en vrijzinnig zijn we, wij GroenLinkser. Maar soms ook een beetje defensief. Dat bleek bij de lange discussie over het eenduidig ontslagrecht en de verhoging en verkorting van de WW.

De principiële vraag die voorlag was eigenlijk de volgende: zorgen we dat iedereen die moeilijk aan een baan kan komen, terugvalt in een uitkering van 70% van het laatstverdiende loon en na drie jaar in de bijstand terechtkomt, of zorgen we ervoor dat mensen die hun baan verliezen een jaar lang kunnen zoeken naar iets niets, tegen een hogere WW-uitkering, en na dat jaar via de gemeente een participatiecontract krijgen aangeboden voor minstens het minimum loon, wat GroenLinks en passant trouwens ook nog eens flink verhoogd.

Een participatiecontract kan trouwens van alles zijn, van scholing en een nieuwe baan tot aan vrijwilligerswerk en zorgtaken. Dat alles afhankelijk van de capaciteit van de desbetreffende persoon. Een grote groep was het niet eens met de veranderde voorstellen, maar eerlijk gezegd snap ik niet hoe mensen het huidige sociale stelsel, dat een hoop mensen nog steeds uitsluit, kunnen verdedigen. De voorstellen van GroenLinks zorgen er voor dat mensen weer meedoen; dat niemand meer in de bijstand hoeft te komen. Linkser kan volgens mij niet en ik ben erg blij dat een ruime meerderheid de voorstellen uit het concept-verkiezingsprogramma dan ook overnam.

Het middaggedeelte was gereserveerd voor de samenstelling van de kandidatenlijst. Volgens een zeer democratische, maar tijdrovende nieuwe procedure, had het congres de mogelijkheid om de lijstvolgorde helemaal zelf te bepaln, nadat de kandidatencommissie de geschiktheid van de kandidatn per blok (koplijst, opvolgingsplaatsen etc.) had bepaald. Het systeem met stemkastjes zorgde voor een eerlijke telling, maar ook voor de nodige vertraging omdat het telkens ruim een minuut duurde voordat de computer alle stemmen juist had berekend. Daar komt nog eens bij dat voor bijna elke plaats twee keer gestemd moest worden, omdat een kandidaat wel een absolute meerderheid moet halen.

Gelukkig is er naast het spannendste en het meest langdradige, ook altijd nog een meest aandoenlijk moment. Dat gebeurde bij de, overigens geweldige, speech van Femke Halsema. Terwijl haar vriend druk bezig was met filmen, liep zoontje Bruno steeds een stapje dichter naar Femke toe totdat hij ineens op het podium, naast mamma stond. Tweelingzus Suzy liep er achteraan. Lichtelijk gegeneerd liet Femke een vertederd congres even alleen om aandacht aan haar kroost te kunnen besteden. Volgens mij typeert GroenLinks die gebeurtenis nog wel het meest. De vrolijke vrijzinnigheid waarmee we alles doen.

Homo Convocens – za 30 sep. 2006

lekker knus

Het congres van GroenLinks was voor het eerst sinds tijden weer een tweedaagse happening. In de Nieuwe Buitensociëteit in Zwolle. De NS had daar natuurlijk weer rekening mee gehouden door al het treinverkeer rond Nijmegen nu net dit weekeinde stil te leggen. Handig, als het merendeel van je congresgangers verstokt treinreiziger is.

Een tweedaags congres kent een aantal nadelen. Belangrijkste daarvan is het regelen van een slaapplaats. Sommigen verbleven in het city-hotel, anderen hadden via couchsurfing een slaapplaats voor zichzelf geregeld, verbleven in een B&B, of gingen, het betreft dat de DWARS-leden, gezamenlijk naar Utrecht om daar in het DWARS-pand te overnachten. Nu genoot ik de ongekende luxe dat voor mij, als lid van het Partijbestuur, een hotel op kruipafstand van de congreszaal was geregeld. Handicap was weer dat het hier en eenpersoonskamer betrof, en ik toch eigenlijk wel vast van plan was niet in mijn eentje aan te komen die avond. Maar dat geheel ter zijde.

De congreszaterdag begon om 13.00 uur met de behandeling van de amendementen op het verkiezingsprogramma. Op enkele hoofdstukken na dan, omdat we de politiek meest gevoelige punten hadden bewaard voor de zondag. Daarnaast was op het congres de première van onze verkiezingsfilm te zien. En dat was misschien nog wel de meest enerverende gebeurtenis van een oor de rest vrij informele congresdag.

Het grote voordeel van een tweedaags congres was vooral dat er ruime tijd was om met elkaar te borrelen. En dat deden we dan ook goed en lang. Het eenpersoonsbed in Hotel Wientjes was erg krap die nacht.