Tag: jury

Jawel, voor het vijfde, achtereenvolgende jaar kan ik de komende drie zondagen stukjes gaan wijden aan de voorronden van Breda Barst.

En als ik eerder een weblog had gehad, had ik wellicht ook over zes jaar, zeven jaar en acht jaar geleden kunnen rapporteren. Eerlijk gezegd weet ik niet precies hoe lang ik nu al in de decorgroep van het festival zit, en ik kan me eigenlijk ook niet meer heugen hoe lang het geleden is dat ik naar de bands kon kijken zonder daar vervolgens een jury-rapport over te moeten schrijven.

Gaat dat nu niet vervelen, vragen ze dan. Steeds maar weer de zelfde soort bandjes zien en er steeds opnieuw mee geconfronteerd worden dat alles dat tijdens en voorronde op een podium staat, muzikaal al wel eens eerder gedaan is. Maar daar heb ik geen last van. Ten minste, als een bandje een beetje enthousiast wil zijn.

Wat ik wel mis zijn trouwens de jonge honden. Vroeger wilde er nog wel eens een poepjonge punkband vangastjes van een jaar of vijftien op een podium staan, dit jaar is alles minstens tien jaar ouder. Dat is misschien leuk voor de technische kwaliteit, voor de Begeisterung op het podium is het veelal fnuikend.

Origineel zijn is misschien onmogelijk, dat wil niet zeggen dat je niet vol vuur en passie na kan apen.

Gisteren was de tweede voorronde van Breda Barst. Bewapend met pen en papier schreef ik mijn soms snoeiharde, dan weer milde oordeel neer in een jury-rapport.

Het jury-formulier is onderverdeeld in drie categorieën waarover beoordeeld moet worden. Allereerst de originaliteit van de band en de afwisseling in de set. De tweede categorie is podiumpresentatie. Als derde komt de technische vaardigheid van de band aan de orde. Dan is er ook nog een blok voor algemene adviezen. Dat gebruik ik meestal om de composities van de band te beoordelen.

Muziek heeft veel met gevoel te maken. Desondanks vind ik het niet eens zo lastig om muziekgenres die ik zelf niet heel erg kan waarderen, onbevooroordeeld te beoordelen. Lastiger is het om het enthousiasme van een band te beoordelen. Want ook al is de podiumpresentatie soms niet geweldig, een band kan dan toch nog stralen.

Dan is er nog een compleet subjectief iets dat bij mij altijd meespeelt. De leeftijd van een band. Jonge gasten en gastinnen hebben bij mij altijd een streepje voor. Wat ze soms missen aan ervaring en techniek, wordt vaak gecompenseerd door een enorme drive. Dat is bij mij heel wat bonuspunten waard.

Het is weer zover: de voorrondes van Breda Barst. Gedurende drie avonden strijden in totaal vijftien bands om vier felbegeerde plekken op het affiche van Popfestival Breda Barst. Nou ja, veertien bands, want eentje was er al vast uitgevallen.

Regelmatig valt de eer mij te beurt om in de jury van het festival te zitten. Zo ook dit jaar weer. En aangezien ik ook nog in de decorgroep zit, mag ik vooraf al beginnen met opbouwen. De avondmaaltijd bestaat dus uit weinig meer dan een frietje tartaarsaus, te halen bij frituur Christ, het tegenover poppodium Mezz staande frietkot.

Het enige nadeel van zo’n avondje in Poppodium MeZZ is dat ze er Heineken schenken. Anderzijds, lekker bier zou, jurylid zijde, mij misschien te veel afleiden van de bands op het podium.

De commissie indeling commissies kwam voor een laatste maal bijeen. Een werkgroep met zo’n belachelijke naam moet zichzelf na drie bijeenkomsten ook wel opheffen. Toch is er in de tussentijd gewichtig werk gedaan. De indeling van de commissies is tegenwoordig niet meer op basis van de portefeuilleverdeling van de wethouders, maar op basis van logica en thematische clustering. Kunt U het nog volgen?

Vroeger zat cultuur samen met grondbeleid en economische zaken in één commissie. Aanpalende gebieden als sport, welzijn en onderwijs zaten juist weer in andere commissies. Dit soort onderwerpen is nu gekoppeld. De wethouders zullen daar misschien een beetje van balen, omdat zij voortaan naar meer dan alleen hun ‘eigen’ commissievergadering zullen moeten. Omdat de portefeuilleverdeling anders is dan de commissie-indeling hebben ze immers geen ‘eigen’ commissie meer.

De commissievergaderingen kunnen losbarsten. En overigens geldt dat ook voor Breda Barst. Mijn taak als (invallend) jury-lid zit er op nu de voorrondebands zijn bekendgemaakt: Wicky (spetterende dance-pop), Circular (bijna epische metal), Emotional Elvis (veelzijdiger dan een diamant) en Rita-Lynn (post-country, iets voor the god-slot). Gefeliciteerd.

Tussen de politiek door heb ik zo nu en dan nog wel eens activiteiten voor popfestival Breda Barst, dat dit jaar plaats vindt op 16 en 17 september. Voor de selectie van de lokale en regionale talenten zijn er drie voorrondes. Hoewel niet gepland, zat ik dit jaar toch weer in de jury.

Voor de vijfkoppige jury hadden zich maar liefst drie mensen met de naam Tom aangemeld. Daarvan kregen Tom en Tom daadwerkelijk een plaats in de jury. Tom kwam op de reservelijst te staan. Alleen dachten Tom en Tom beiden dat zij reserve-Tom waren, en waren de beide Tommen dus niet aanwezig. Waardoor de jury overbleef met nog maar één Tom en een in allerijl ingevallen reserve-Selçuk. Duty calls.

De laatste voorronde van Breda Barst was ook de meest gevariëerde en daarom waarschijnlijk ook de leukste. En ondanks alle muzikale meningsverschillen binnen de jury, waren we het er ook behoorlijk snel over eens welke bands er door mochten naar het festival. Om te beginnen de geweldige ska-band The Palookas. Verder de intelligente retro-eighties-in-een-fris-jasje muziek van Omski, de -crosby-stills-nash-young-harmonische-singersonwriter-rock van Teaser en de funky klanken van Red Carpet. Alleen deze bands al zijn zeer de moeite waard om 11 en 12 juni naar het Bredase stadspark ’t Valkenberg af te reizen. Om over de rest van de programmering maar te zwijgen. Check www.bredabarst.nl!

Met Joris werkte ik aan het decor voor Breda Barst. De voorronden voor het popfestival zijn in volle gang en deze avond staat ook de eerste voorronde van Breda Beats op het programma. Nu we niet meer in de oude school terecht kunnen, deze is namelijk gesloopt, hebben we een leegstaande ruimte op een bedrijventerrein gevonden, waar we kunnen knutselen.

Die avond was ik in de Boulevard meer bezig met het lezen van vergaderstukken voor mijn eerste vergadering van het landelijk partijbestuur van GroenLinks dan met iets anders. Waarom ik dan überhaupt naar de kroeg kwam, vroeg een aantal vrienden. Tsja, soms moet je het nuttige met het aangename combineren.

Op zondag was de tweede voorronde voor Breda Barst. Voor het derde jaar zit ik in de jury. Een mooie, maar soms ook moeilijke taak. Al is het maar omdat er altijd wel wat bands meedoen, waarvan ik de muzikanten ken. Objectief blijven is dan soms erg moeilijk. Want hoe graag ik het alle bands ook zou gunnen dat ze uiteindelijk op het festival staan, er kunnen er uiteindelijk toch maar vier van de vijftien door. Volgende week staat de laatste voorronde op de rol en dan moet de jury een unanieme uitspraak over de winnaars kunnen doen. En erg eensgezind zijn we tot nu toe nog niet echt geweest.

Nee, geen demonstraties. Want dat is het eerste waar een linkse jongen aan denkt bij het woord demo. Nee, demootjes van bandjes die mee willen doen aan de voorronden van Breda Barst. En ik zij de gek zit ook dit jaar weer in de vijfkoppige jury die al die inzendingen (ver over de honderd) binnen een tijdsbestek van drie weken beoordeeld moet hebben. En nadat ik me vanochtend had beziggehouden met het stageverslag van onze GroenLinks-stagiair, stortte ik me vanmiddag dus op de demootjes. En ook dit jaar zitten er weer hele goede dingen bij. Maar net als anders zitten er ook inzendingen bij waarvan je vreselijk depressief wordt.

Desondanks, het is een nobele en eervolle taak. Ik zal ‘m ook dit jaar weer naar behoren proberen te vervullen. Maar voor vanavond houd ik het even voor gezien. Ik heb er zes pakken zakdoeken doorheen geniest en voel me flauw. Ik ga douchen en naar bed. 36,9, niet ziek dus. Maar voor een gezonde jongen heb ik best een zware dag gehad.