Tag: kritiek

Homo Interrogativus – di 18 dec. 2007

Rob Stenders

Het was een weinig boeiende ledenvergadering, in Breda. Op verzoek van het inmiddels bekende groepje kritische leden, lag er een stuk van de fractie over de strategie en de speerpunten voor het komende jaar.

Het stuk dat op de agenda stond was een vervolg op een al eerder geschreven stuk van de fractie. Over het algemeen was iedereen daar tevreden over. Dat gold, wellicht enigszins voorspelbaar, niet voor de critici, waarvan overigens slechts twee van de zes daadwerkelijk aanwezig waren. Zij hadden graag gezien dat de fractie met nog een vervolgstuk kwam. Iets dat verder niemand overigens echt zag zitten. En hoewel ik best bereid ben om met de fractie weer een notitie te schrijven over de wijze waarop we politiek bedrijven, moet het op een gegeven moment ook genoeg zijn.

Veel leuker dan de ledenvergadering, is het opmerkelijke nieuws rond commissielid John Leunisse van Leefbaar Breda. Vorige week werd hij geïnterviewd door Andries Knevel. Althans, dat dacht hij. Eigenlijk was het de redactie van Stenders Eetvermaak, die wekelijks met losgeknipte quotes van de EO-directeur iemand proberen te interviewen. Het leek me goed dit voor het nageslacht te bewaren.

Homo Defendens – ma 8 okt. 2007

loopgraaf

Algemene Ledenvergadering in Breda. Ik moest me verdedigen tegen het kritische stuk van de leden.

Enkele maanden geleden kreeg de afdeling een kritisch manifest (lees hier) opgestuurd van een zestal lokale leden die het allemaal niet zo zagen zitten. Ze hebben vervolgens van mij ook een reactie gekregen (lees hier) Het artikel deed me denken aan een ander kritisch manifest (lees: hier) en wel om drie redenen.

De eerste reden was dat het manifest in de begeleidende tekst zeer afkeurend (en op punten feitelijk volstrekt onjuist) is, maar vervolgens in de geformuleerde conclusies (verbeterpunten) zo mild en redelijk dat de fractie diezelfde conclusies in grote lijnen zelf ook al had getrokken in een evaluatie en dus alleen maar kon onderschrijven.

De tweede reden was dat de zes kritische leden er vooral ook de pers mee hadden gezocht. Op zich overigens geen enkel probleem, het is immers hun manifest. Minder fraai vond de afdelingsvoorzitter dat er ook notulen van het partijbestuur naar de pers waren gestuurd.

De derde reden was dat het initiatief voor dit kritische manifest weer eens uit de PSP-hoek kwam. Kennelijk was er vroeger binnen die partij een hardnekkige groep mensen die alleen maar conflict-politiek kunnen bedrijven. En dat is volgens mij ook het onderliggende meningsverschil tussen de fractie en de kritische leden: ik ben er van overtuigd dat ik binnen de coalitie het meeste binnenhaal door elkaar dingen te gunnen en gezamenlijk lijnen uit te zetten, zij denken dat de fractie juist meer kan bereiken met een vechtershouding. Het is een fundamenteel verschil in inzicht en strategie: ik ben nu eenmaal meer van het harmoniemodel.

Ik heb me dit maal niet in de verleiding laten brengen tijdens de ledenvergadering de frontale aanval te kiezen. Elke paragraaf werd in de vergadering minutieus besproken. Daarbij bleven de critici telkens alleen staan, waardoor een vooraf voorbereide motie van afkeuring door hen ook niet werd ingediend.

Jammer eigenlijk. Ik had wel duidelijkheid gewild. Of je keurt de wijze waarop fractie en fractievoorzitter nu opereren af, of je keurt deze goed. In de ledenvergadering zou ongetwijfeld het laatste gebeurd zijn, maar de critici kunnen de discussie altijd nog heropenen met de mededeling dat er geen formele uitspraak ligt. Misschien moet ik volgende keer dan zelf maar een motie indienen.

Homo Respondens – ma 10 sept. 2007

Romeinse Denarius

Enige tijd geleden ontvingen bestuur en fractie een kritisch manifest van een zestal leden van de afdeling. Vanavond stond mijn reactie op deze brief op de agenda van de fractievergadering.

De zes schrijvers hadden hun manifest eerder ook al naar de krant gestuurd. Althans, ik vermoed dat één van hen het was, maar uiteraard – en terecht – hult de pers zich in stilzwijgen als er naar gevraagd wordt. Ze deden dat samen met een afschrift van de notulen van een bestuursvergadering. Het was een actie waar ik maar matig over te spreken was.

Allereerst, de schrijvers van het manifest hadden gevraagd hun brief te agenderen voor de eerstvolgende ledenvergadering. Het bestuur heeft dat toegezegd en de brief zou dan ook rondgestuurd worden naar alle overige leden. Het zou van fatsoen getuigen eerst te wachten totdat iedereen dat manifest ontvangen had, zodat de leden van de afdeling de kritiek van een zestal leden niet via de krant hoeven te lezen. Overigens, de pers krijgt ook altijd een uitnodiging, dus die zou dan automatisch ook op de hoogte zijn.

Ten tweede vind ik het nog altijd netjes als leden, hoe kritisch ook, niet de pers gaan gebruiken als instrument om hun meningsverschil met de fractie uit te vechten. Zij verwijten de fractie èn de wethouder dat deze vaak negatieve pers halen, iets dat overigens feitelijk en aantoonbaar onjuist is, maar bewerkstelligen met hun eigen actie dat GroenLinks wel negatief in het nieuws komt.

Politici zijn onder te verdelen in zij die het conflictmodel aanhangen, en zij die het harmoniemodel nastreven. De tweede groep gelooft dat met constructieve samenwerking hun mening het meest gehoord wordt. Aanhangers van het eerste model denken hun doel alleen maar te kunnen bewerkstelligen door keihard op hun eigen mening te hameren. Bij mij werkt dat eerder averechts. Overigens, saillant detail, vijf van de zes ondertekenaars van de brief zijn oud-PSP-ers. En dat geeft te denken: pacifisten die het conflict-model hanteren. Niets is wat het lijkt.

Homo Congregens – vr 31 aug. 2007

Hotel Zonne

De Eerste en Tweede Kamerfracties van GroenLinks waren, compleet met medewerkers, neergestreken in Hotel Zonne in Noordwijk. Het jaarlijkse fractieweekeinde voor evaluatie, bespiegeling en strategiebepaling ving aan.

Jammer dat de buschauffeur van Connexxion, ik herhaal Connexxion, niet zat op te letten en doorreed, toen ik in Leiden op de bus naar Noordwijk wilde stappen. De lage frequentie van de dienstregeling noopte mij een taxi te nemen. Eenmaal aangekomen in hotel Zonne stond Tof Thissen al klaar om iedereen van een kop koffie te voorzien.

Na een dagprogramma propvol met vergadersessies, schoven we aan aan de bar. Naast mij Jan Laurier, het met voorkeurstemmen gekozen Eerste Kamerlid van GroenLinks. Onvermijdelijk kwam aan de orde hoe hij aan zijn zetel was gekomen.

Nog altijd vind ik dat de fractie en afdeling van Zuid-Holland niet zuiver hebben gehandeld door geen ledenvergadering uit te schrijven. Daarmee heb ik echter nog geen oordeel over de politicus Jan Laurier. Dat oordeel komt vanzelf nu hij zich de komende jaren als senator kan gaan bewijzen en ik wenste hem daar succes bij. Samen staken we een peuk op en bestelden nog een drankje. En eindigden we nog wat later met Jane, Zulmira en Tofik in de meest vreselijke discotheek die ik ooit van binnen heb gezien.

Homo Rationem Reddens – di 24 apr. 2007

Fractie GroenLinks Breda

Gisterenavond was de jaarlijkse ledenvergadering waarbij de raadsfractie van GroenLinks verantwoording moet afleggen over het werk van het afgelopen jaar. Op die vergaderingen krijgt de fractie vaak heel wat kritische vragen over zich heen. De kunst is kalm te blijven.

Voor mij was het nog een beetje extra spannend omdat het afgelopen jaar ook mijn eerste jaar als fractievoorzitter van GroenLinks was. Dan beschouw je kritiek soms onterecht te snel als aanval. Dus had ik me voorgenomen niet in het defensief te gaan. Als er kritiek is die terecht is, dan moet je die gewoon ronduit erkennen. Ik wilde met een open instelling de vergadering in.

Des te opvallender was het dat het jaarverslag binnen een half uur besproken was. Het leverde welgeteld drie kritische vragen op. Geen keiharde meningsverschillen, geen politieke conflicten, niets van dat al.

Je zou bijna gaan denken dat ik het goed gedaan heb het afgelopen jaar.

Homo Frustrans – do 1 feb. 2007

GroenLinks Postercampagne 1994

Het waren Paulus de Wilt en Leo Platvoet die als eerste de publiciteit zochten met hun kritiek over de koers van GroenLinks in het algemeen en Femke Halsema in het bijzonder. En deze ochtend deed Joost Lagendijk ook nog een duit in het zakje.

Een week of wat geleden kwam Paulus de Wilt met een motie aan voor het congres van komende zaterdag. In de overwegingen van deze motie in ietwat bedekte termen eigenlijk dat Halsema en haar vrijzinnige koers debet waren aan de verkiezingsnederlaag van 22 november jongstleden. De motie riep het partijbestuur vervolgens op om zowel de evaluatie van de verkiezingen als ook die ‘nieuwe’ koers van de partij te bespreken in 12 bijeenkomsten in evenzoveel provinciën.

Dit is, met enige vertraging, door de pers opgepakt als ‘tumult’ binnen GroenLinks. Soit, er is inderdaad een groep mensen dat altijd afstand heeft genomen van de moderne linkse ideologie van Halsema, maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. Nieuw is hooguit dat deze groep elke gelegenheid te baat neemt om de kritiek op deze koers breeduit in de openbaarheid te etaleren. Wie de groenlinkse blogosfeer een beetje volgt, vindt immers een heel andere consensus, die door de bank genomen best te spreken is over die vermeend nieuwe koers van Halsema.

Meer dan de motie van De Wilt en consorten, verbaasde mij dan ook het interview met europarlementariër Joost Lagendijk in de Volkskrant. Hij baalde ervan dat GroenLinks niet in een vroeg stadium was gaan onderhandelen met CDA en PvdA. Hij is het kennelijk oneens met de door de Tweede Kamer gemaakte afwegingen. Hoewel ik dat hardgrondig met hem oneens ben, is dat op zich nog een zeer te respecteren standpunt. Alhoewel ik me afvraag of je daar nou zo nodig de Volkskrant voor moet gaan bellen.

Wat ik wel ronduit schandalig vind, is zijn beschuldiging dat GroenLinks niet in de regering zit omdat Femke Halsema na de verkiezingen op vakantie was in Spanje. Inderdaad, ze was in Spanje, maar toen het belangrijk werd, kwam ze direct terug. Toen de informateur met haar wilde spreken, was ze present. En overigens ook bij het debat over de 26.000 vluchtelingen. Dankzij de snelle verbindingen ligt Spanje immers niet eens zo heel veel verder van Den Haag als het Koetshuis in Friesland.