„Tring Tring”, zei de telefoon. Jesse, secretaris organisatie van de groenlinkse jongerenorganisatie DWARS zat met een probleem.
Jesse had de ledenlijst nog eens kritisch doorgelopen en daaruit bleek dat een heleboel leden niet subsidiabel waren. Dat probleem werd voor een deel veroorzaakt doordat DWARS ooit de leeftijdsdiscriminatie heeft afgeschaft en dus ook behoorlijk wat leden van boven de 28 kent. Ik ben er daar één van.
„Van het ministerie mag ons ledenbestand maar voor een beperkt deel uit dat soort oude leden bestaan”, zei Jesse, „anders verliezen we onze subsidie.” Ik luisterde aandachtig.
„Ik dacht, daarom bel ik jouw even, want misschien heb jij wel een oplossing. We moeten dus misschien een heleboel van die leden gaan uitschrijven. Maar ik wil ook een aantal van die oude leden die veel voor de organisatie gedaan hebben, aan ons binden. Want oude fossielen zoals jij behoren toch een beetje tot het meubilair van de organisatie.”
Jesse is een geweldige kerel. Maar soms kan hij per ongeluk heel confronterend zijn.