Wat een ongelooflijke ellendige klootzakken – en nog een hoop ergers. Zo ongeveer was mijn eerste reactie. Het grote voordeel van achterlopen met je weblog is, dat het niet die allereerste reactie was, die ik op nu op het wereldwijde web gepubliceerd heb.
Dinsdagochtend werd duidelijk dat GroenLinks geen vijf, maar slechts vier zetels in de Eerste Kamer zou krijgen. Op dinsdag stemden in heel Nederland namelijk de provinciale staten om de zetelverdeling van de Eerste Kamer. Op grond van een lijstverbinding met de Partij voor de Dieren hadden wij hoop op een vijfde restzetel.
Die kwam er echter niet, omdat een GroenLinks-statenlid in Noord-Holland
een ongeldige stem had uitgebracht. Verbijsterend, want een ongeldige stem uitbrengen, doe je als Statenlid niet per ongeluk, zou je zeggen. Het moest wel opzet zijn, zo dachten we. Opzet, om zo Herman Meijer uit de senaat te houden. Vanwege zijn opstelling in de affaire Pormes, of omdat hij door de Platvoet-aanhang zo ongeveer persoonlijk verantwoordelijk wordt gehouden voor de ‘Vrije Val van Platvoet‘ op het afgelopen ledencongres. Of misschien vanwege het nergens op gebaseerde en steeds terugkerende gerucht weer eens de ronde doet dat Herman het met kleine jongetjes zou doen.
Daarmee ging de restzetel van de lijstcombi GroenLinks/Partij voor de Dieren niet naar één van ons, maar naar de SP. Overigens, zo bleek later op dinsdag, zou de restzetel vanwege een extra stem van een onafhankelijk statenlid in Utrecht op de PvdD, sowieso niet naar GroenLinks gegaan zijn. Dus eigenlijk is het de Partij voor de Dieren die nu de dupe is van het bizarre gebeuren in Noord Holland. Daar ontkende tot woensdag overigens iedereen degene te zijn geweest die maar liefst zeven vakjes had roodgekleurd, waarmee het stembiljet ongeldig werd.
In Zuid-Holland had de hele fractie overigens ook nog een voorkeurstem op Jan Laurier uitgebracht, die daarmee in plaats van Yolan Koster in de Eerste Kamer komt. Ook hier kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat gaat om een afrekening met Herman Meijer. In de politiek maak je kennelijk geen vrienden.
Ondertussen holde ik, met een naar gevoel over vijfde colonnes binnen mijn eigen partij, naar mijn volgende commissievergadering in verband met de kadernota.