In een vrijwel uitgestorven Beyerd volgde ik op zondagavond vanaf een klein schermpje de wedstrijd Tsjechië tegen Turkije. Een vrij saaie wedstrijd, die sommigen al een kwartier voor het einde wilden uitzetten. Dat zou jammer geweest zijn.
In dat laatste kwartier vielen nog drie doelpunten en een rode kaart, waarmee de Turken zich terugwerkten naar een 3-2 voorsprong. Einde Tsjechië.
60 seconden, zei de barman toen de scheidsrechter de wedstrijd had afgefloten. In hij had gelijk. Binnen zestig seconden reden de eerste Turken al toeterend door de stad. Wat dat betreft mag je blij zijn met het integratieproces: in de Turkse dorpen zouden ze ook met geweren in de lucht geschoten hebben.
Toen het vaste groepje personeelsleden van de Griek binnenkwam voor hun wekelijkse potje Biljart en het vriendelijke ‘goedenavond’ werd beantwoord met ‘noem je dit een goede avond?’, besloot ik ze maar een rondje te doen. Namens heel Turkije.