valkenbergconcerten

De concertganger – di 4 aug. 2009

In de zomermaanden vindt in het Valkenberg elke week het Valkenbergconcert plaats, inmiddels omgedoopt tot het even belachelijk als infantiel klinkende ‘Parkies.

Elke dinsdag loopt, als het weer enigszins meewerkt, toute breda uit om op een kleedje in het park te gaan zitten, te flaneren over het wandelpad of op een andere manier te zien en gezien te worden. Het Valkenbergconcert is een reünie van vrienden, oude bekenden en verloren gewaande familie.

De organisator weet dat ook. Het muzikale programma is dan ook al jaren weinig uitdagend te noemen. Maar het maakt niet uit, al zet je er een chimpansee met een bandoneon op het podium. De mensen komen toch wel.

Gewoon, om te zien. Of om gezien te worden.

Homo Aestivus – di 19 aug. 2008

Flyer Dok19

Het laatste Valkenbergconcert. De bonnen moesten op En blijkens de drukte waren we niet de enigen die dat dachten.

Och, Valkenbergconcert, ze kunnen het ook Valkenbergreceptie noemen. Slechts weinigen hebben aandacht voor de muziek. Toen enkele weken eerder de zanger van een band de sfeer er nog even in probeerde te krijgen met de kreet ‘show me some anarchy’, reageerde er dan ook volstrekt niemand. Zijn afscheidswoorden „Breda, jullie waren een geweldig publiek”, dingen kansrijk mee naar het predikaat ‘meest ironische woorden van 2008’.

Met het laatste Valkenbergconcert komt er ook een einde aan de succesvolle Dok19-afterparty’s. Sterker nog, zelfs de editie van vandaag werd maar matigjes bezocht. De verloven zijn voorbij morgenochtend is het voor velen kennelijk weer vroeg dag.

Toch heel anders dan slechts enkele weken geleden, toen Dok werd overstelpt door nieuwe vrienden en oude bekenden. Onder het mom van een feestje vloeide rijkelijk het bier. Velen gingen slechts naar de Valkenbergconcerten als excuus om daarna naar de afterparty te gaan. Sommigen sloegen de concerten in het park zelfs geheel over.

Alas, het is weer voorbij. Seks, drugs en rock ‘n roll zijn leuk, maar kennelijk niet zo leuk als de volgende morgen fris en fruitig op het werk komen. Het verantwoordelijkheidsgevoel begint te drukken. De zomer nadert ras zijn einde.

Homo Destitutus – di 29 aug. 2006

zoals het had kunnen zijn

Er moest een deadline gehaald worden. Dat betekende langer doorwerken. De combinatie ‘deadline’ en ‘langer doorwerken’ betekent meestal dat het avondeten er bij in schiet. Aangezien een dubbele whopper met kaas op een station geen avondeten is, lieg ik niet.

Eenmaal thuis aangekomen had ik eigenlijk nog slechts één wens: een rustig biertje aan de bar van mijn stam. Opgewekt fietste ik tussen de weinige nog resterende druppels door naar De Beyerd. Helaas, ik had misgerekend. Het is de laatste dinsdag van augustus en dus was vandaag ook de laatste uit de zomerse reeks Valkenbergconcerten.

Voor diegenen die niet een soortgelijk, door Vlamingen georganiseerd concept hebben in zijn eigen woonplaats: de Valkenbergconcerten zijn een reeks hoegenaamd gezellige optredens van doorgaans zeer matige muzikanten in een park dat voor de gelegenheid is omgebouwd tot kroeg. Vervelend bijeffect is dat al die mensen menen daarna in mijn stam nog een afzakkertje te moeten nemen.

De drukte overziend, maakte ik rechtsomkeert. Vanavond voor mij geen real-life versie van ‘Cheers’ aan een bar waar je alleen maar dezelfde gezichten ziet. En waar iedereen je naam kent.

Valkenberg – di 2 aug. 2005

De dinsdagavonden in de zomer staan in Breda in het teken van de Valkenbergconcerten. Voor diegenen die hopen op een cultureel uitje: vergeet het maar. De Valkenbergconcerten bieden voornamelijk amusement. Ook niets mis mee.

Een jaar of acht geleden heeft de Belgische organisator van deze zomeravondconcerten Nederland ontdekt. Of liever gezegd: Noord-Brabant. Na Breda volden al snel Tilburg, Roosendaal, Bergen-op-Zoom en later zelfs Dordrecht. De copy-paste-formule schijnt overal goed aan te slaan. Het concept: zet een podium neer op een park of pleintje in het centrum, zet vervolgens een grote bar neer, aangevuld met enkele eetkraampjes en programmeer vervolgens elke week een bandje. Probeer af te wisselen in de genres en zet vooral in op gezelligheid. Gedronken wordt er toch wel.

Opvallend aan de Valkenbergconcerten is de zeer wisselende kwaliteit. Nu staat er zelden een echt origineel bandje en heeft de programmering ongeveer het culturele gehalte van een Renault Megane, maar de bandjes die er staan, kunnen doorgaans best fatsoenlijk spelen. De grootste verassing die je kunt krijgen is dan ook als ineens blijkt dat de band van die avond zo vals klinkt als een zojuist door een Winkler-Prins geplette bergparkiet.

Dat viel gelukkig allemaal reuze mee, vanavond. De Vlaamse folkrock van Blunt was wellicht wel afgezaagd, maar ook vrolijk. En dat is ook wat waard.