verkiezingen – Pagina 2

De Bureauvoorzitter – do 4 juni 2009

Niet geheel ten onrechte sta ik, zoals de Burgo het ooit omschreef, te boek als een langslaper. De ambtenaar van Burgerzaken vond het kennelijk een goed idee om mij voorzitter te maken van het stembureau op het NS-station, dat anderhalf uur eerder open ging dan de rest.

De keet die voor de gelegenheid op het station stond had weliswaar wel een verwarming, maar was voor de rest verstoken van de broodnodige luxe, zoals een koffiezetapparaat. Gelukkig was er een vriendelijke ambtenaar die ons later die ochtend een thermoskan kwam brengen. Het hielp ons de dag door.

‘s Avonds, bij het tellen der stemmen, zag ik de stapel van GroenLinks steeds groter en groter worden. Groter zelfs dan welke andere stapel ook. Met 25,9% van de 424 uitgebrachte stemmen stond GroenLinks eenzaam bovenaan, gevolgd door D66 met zon 21%. Gezien de bijzondere locatie van het stembureau niet representatief voor de landelijke uitslag, maar zeker bemoedigend. En nu maar hopen dat het hoofdstembureau mij niet verdenkt van verkiezingsfraude.

Tegen twaalven pakte ik de trein naar Den Haag, waar in Café De Supermarkt een steeds gezelliger wordend GroenLinks-feestje plaats vond. Een derde Europese zetel lee steeds waarschijnlijker. Een trendbreuk voor GroenLinks en een verdiende beloning voor alle mensen die zich drie slagen in de rondte hebben gewerkt voor de campagne: de eerste verkiezing in tien jaar waarbij GroenLinks weer iets wint.

De winst van de PVV kon ons even helemaal niet deren.

De Folderaar – wo 3 juni 2009

GroenLinks-abri op Den Haag Holland Spoor

Het gezegde ‘van Krantenjongen tot miljonair’ heeft een politieke evenknie. Zoiets van ‘van folderaar tot fractievoorzitter’. Ik ben inmiddels fractievoorzitter maar heb desondanks de afgelopen dagen kranten bezorgd en geflyerd. Alleen miljonair worden wil nog niet zo lukken.

Behalve een paar actieve GroenLinksers, stond er nog een ploegje van vier jongeren op het station te flyeren voor Toine Manders. De sympathieke Europarlementariër had een blik studenten ingehuurd om zijn persoonlijke campagne te voeren. Met kraskaarten, oranje hesjes en ander, tamelijk inhoudsloos materiaal probeerde de studenten mee te dingen naar de gunst van de kiezer. Een groter contrast was niet denkbaar. Wij hadden alleen maar inhoud in de vorm van een flyer.

Er valt dus weer wat te kiezen.

De Krantenjongen – di 2 juni 2009

Later hoorde ik dat de SP in Breda er slechts 12.000 had besteld. Ik had in een vlaag van overmoed maar liefst 20.000 krantjes besteld.

Vandaag liep ik mijn eigen wijkje, keurig alle Nee-Nee-stickers vermijdend. Normaal zou ik bij deze mensen even aangebeld hebben, maar dat heb ik om redenen van tijd maar achterwege gelaten.

Die avond was er nog een bijeenkomst voor stembureauleden. In Breda is het gebruikelijk dat veel raadsleden en anderszins politiek betrokkenen op een verkiezingsdag de stembureaus bemensen. Het zal wel een overblijfsel van de verzuiling zijn, denk ik, toen de KVP en de Katholieke Kerk nog gans het sociale verkeer regelden.

Het wordt voor mij de eerste keer dat ik handmatig stemmen moet tellen. Geweldige kans om een flinke verkiezingszwendel te entameren, zou je zeggen. Dat is ook de reden dat kiezers daar na het sluiten van het stembureau bij aanwezig mogen zijn. De reden dat we weer van het papier moeten stemmen, is omdat de stemcomputer niet-controleerbaar was. Wie weet wat dat ding werkelijk op zijn harde schijf schrijft.

‘Wij vertrouwen stemmachines niet’, was de leuze. Nu is het maar de vraag of ze een partijdier als stemmenteller meer vertrouwen dan een computer, maar mocht de uitslag van mijn bureau aanleiding tot twijfel geven, kan de kiescommissie altijd nog nagaan of ik de boel niet heb lopen belazeren.

De Noorderling – zo 31 mei 2009

Schemering onderweg van Groningen naar Breda

Aangezien ik zelf ook nog wel een dagje van de campagne wilde meemaken, reisde ik deze zondag al vroeg af naar Amsterdam, alwaar de campagnebus met Femke en eurokandidaat Niels van den Berge zou vertrekken richting Leeuwarden. Judith en Bas zou zich later bij ons aansluiten in Groningen.

Wat Femke duidelijk niet had meegekregen, was dat we in Leeuwarden een stadswandeling zouden maken, getuige het schoeisel dat ze aanhad. Voor de gelegenheid had La Halsema haar hoogste hakken uit de kast gehaald.

Na het planten van enkele zonnebloemen (al dan niet onder de noemer ‘Zon in de Toekomst’), reden we door naar Groningen, waar de gehele dag al een door GroenLinks georganiseerde ‘Picknick in het park’ bezig was. Het was er duidelijk weer voor.

Een mooie gelegenheid om nog even af te spreken met de net die week uit het Zweedse Uppsala teruggekeerde Abele, een Friese expat, woonachtig in Groningen die als voorlopig grootste ambitie heeft ooit nog eens koning te worden van een onafhankelijk Friesland.

Rare jongens, de Noorderlingen.

De Twoliticus – za 30 mei 2009

En toen was de dag van het grote Twitter-debat aangebroken. In het kader van de Europese verkiezingen zou een aantal lijsttrekkers met elkaar in debat gaan via Twitter. Het was geen succes.

Een aantal weken eerder werd er in het Permanent Campagne Team al over deze Twitter-battle gesproken. ‘Twattle’, suggereerde ik toen, geheel indachtig het idee zoveel mogelijk Twitter-gerelateerde woorden met de letters ‘tw’ te laten beginnen.

Gelukkig had ik nog op tijd opgezocht of dit ‘woord’ toevallig niet al bestond. De Urban Dictionary wist me te vertellen dat de term vooral ook vele andere betekenissen hadden die – hoe kan ik dit het best omschrijven – op een of andere manier allemaal te maken hadden met de seksuele beleving.

We hebben het toen maar weer omgedoopt tot Twitter-debat. Zelfbevlekking is er in de politiek al genoeg.

Versneden – vr 8 mei 2009

Vijftig bij zeventig centimeter. Dat was het maximale formaat van de affiches die we mochten aanleveren. Anders mochten ze niet op de verkiezingsborden.

Enkele jaren geleden heeft de gemeente Breda een aantal nieuwe verkiezingsborden gekocht. Die dingen hebben een bepaald formaat. Elk jaar meet een ambtenaar met een rolmaat de borden opnieuw op en deelt deze oppervlakte eerlijk over het aantal partijen. Aangezien er aan de Europese verkiezingen dit jaar zeventien partijen meedoen werd het bord keurig opgedeeld in drie rijen van zes. Ofwel: elke poster mocht maximaal 70 centimeter hoog en vijftig centimeter breed zijn. Het B2-formaat, stond nog in de brief te lezen, daarmee suggererend dat het ineens om een heel logisch formaat poster zou moeten gaan.

GroenLinks heeft dit jaar vierkante posters. Het kleinste formaat: veertig bij veertig centimeter, maar dat had ik niet besteld. Wat ik wel besteld had, waren posters van zestig bij zestig. En dus stond ik de halve middag reepjes van zowel de linker- als de rechterzijde van de posters af te knippen, alvorens ik ze mocht inleveren bij de gemeente. Die ze vervolgens zelf zou laten plakken.

En zo vraag ik me elke verkiezing weer af welk stompzinnige klusje ik dan weer moet doen. Als fractievoorzitter ben je nergens te goed voor.

Homo Suffragatorius – wo 5 nov. 2008

Obama voor publiek

De Nassauschool had een all American election night georganiseerd. Met veel debat, muziek en hotdogs. Een best geslaagd idee. Iets minder geslaagd was echter dat op het moment dat de eerste uitslagen binnenkwamen, er nergens ook maar één scherm was te vinden waar CNN op te zien was.

Voor mij zijn Amerikaanse verkiezingen pas Amerikaanse verkiezingen als Wolf Blitzer op tv te zien is. En dus besloten Piet Hein en ik op een gegeven moment toch maar om bij hem verder te kijken naar CNN.

Dat Obama gewonnen had, behoort tot één van de beste berichten uit dit millennium totnogtoe. En natuurlijk zijn er cynici die wijzen op het feit dat ook Obama niet voor het homohuwelijk en niet tegen de doodstraf is. En dat die man helemaal niet zo verlicht is als wij hopen. Ik wuif het allemaal weg. Mag ik nu eindelijk ook ‘ns een keer dolblij blind achter een idool aanrennen.

Kritisch zijn doe ik wel na zijn inauguratie.

Homo Ambitiosus – do 9 okt. 2008

Campagnebus

Een toepasselijke naam eigenlijk, Icesave. Het Nederlandse spaargeld smelt als sneeuw voor de zon. Ik geloof niet dat er veel GroenLinksers zijn die hun geld op de IJslandse bank hadden staan. De brainstormbijeenkomst over de Europese verkiezingscampagne was in ieder geval een vrolijke bijeenkomst.

Ik moet eerlijk zeggen, ik heb wel weer zin in een verkiezingscampagne. Het politieke handwerk is leuk, maar de meest enerverende momenten maak je toch altijd weer mee wanneer je op campagne bent. Vermoeiend, maar ook vreselijk leuk. En eerlijk is eerlijk, ik wordt waarschijnlijk ook wel een beetje geïnspireerd door de verkiezingsstrijd in de Verenigde Staten.

In 2006 crossten we met het campagneteam van GroenLinks door heel Nederland. Als het aan mij ligt doen we dat dit jaar weer, maar dan door heel Europa. Een dagje Berlijn, Madrid, Rome, Praag, Wenen en Boedapest. Maar dat zal er wel niet in zitten. Bij de Europese verkiezingen mag je helaas nog steeds enkel op een partij uit je eigen land stemmen. Vreemd eigenlijk.

Wel aardig is dat Nederland straks in 2009 het spits mag afbijten. Daar vallen ze op 4 juni, precies 7 maanden nadat Barack Obama tot president van de Verenigde Staten is verkozen. Althans, dat hoop ik dan maar.

Homo Ignorans – zo 3 febr. 2008

Mitt Romney

Eerder schreef ik al dat ik, tijdens de voorverkiezingen en caucassus in de Verenigde Staten tot de vroege ochtend naar CNN zit te kijken om de binnendruppelende uitslagen op de voet te volgen.

Enkele dagen geleden, op 29 januari, hadden de republikeinen een voorverkiezing in de staten Florida en South Carolina. De democraten hadden een voorverkiezing in Florida, die achter alleen moreel van belang was, aangezien de Democratische afgevaardigden in Florida geen stemrecht hebben op het nationale congres. En dat komt weer omdat Florida de datum van de voorverkiezingen, tegen de wil van de federale partijleiding, had vervroegd tot voor Super Tuesday.

De Mormoonse kandidaat voor de Republikeinen, Mitt Romney, verloor in beide staten. Op zich niet erg verassend. Wel verrassend was zijn toespraak die avond, live te volgens via CNN.

In die toespraak sprak Romney onder meer over de globalisering van de economie en de gevaren van de opkomende economiën in Azië. „Our jobs are being sought by new competitors, countries like Asia and India”, zei hij letterlijk.

Het toont aan hoe weinig vooral Republikeinen weten over de rest van de wereld. De opmerking is net zo dom als die van George W. Bush, die acht jaar geleden in een interview zei dat Israël de meest betrouwbare bondgenoot in het noorden was. Alhoewel ik die opmerking niet terug heb kunnen vinden op internet en dus ook niet helemaal zeker weet of en wanneer hij dat ook daadwerkelijk heeft gezegd. Maar Bush heeft nog genoeg andere stomme quotes op zijn naam staan.

Homo Consciscens – do 3 jan. 2008

Hillary Clinton

Het duurt nog een jaar voordat in de Verenigde Staten een nieuwe president wordt geïnstalleerd. Desondanks is het verkiezingscircus al in volle gang. Met een voorlopig hoogtepunt: de eerste voorverkiezingen in Iowa.

Afhankelijk van de expert die je spreekt, zijn de eerste voorverkiezingen in Iowa wel, of juist helemaal niet van doorslaggevend belang voor het succes van de kandidaat. Ik houd mezelf voor dat het wel erg belangrijk is, om vervolgens urenlang op CNN de binnendruppelende uitslagen te volgen.

Tevreden kon ik vaststellen dat Obama overtuigend gewonnen ha. En nog tevredener kon ik constateren dat Hillary Clinton niet als tweede, maar zelfs als derde uit de bus was gekomen. Een grote nederlaag.

Als ik de stemwijzer zou moeten volgen, was ik een aanhanger van de linkse, maar helaas enigszins protectionistische John Edwards. Clinton komt als tweede en Obama pas als derde uit de bus. Ik dicht Edawrds echter weinig kans toe, dus is de keuze tussen Obama en Clinton.

De keuze voor Obama is deels ingegeven door een keuze tegen Clinton. De eerder verschenen biografie van Bernstein over deze politica heeft voor mij eens te meer duidelijk gemaakt dat zij als politica niet integer is. Hillary Clinton is een machtspolitica zonder scrupules. En daar houdt ik niet van.

De keuze tussen Clinton en Obama is niet, zoals regelmatig gezegd wordt, de keuze tussen een neger of een vrouw. Het is hooguit het bewijs dat de Verenigde Staten op het punt van acceptatie een stuk verder zijn dan Nederland. En als er al mensen zijn die aanhanger zijn van Hillary Clinton, dan toch even het volgende. Een vrouw als machtigste man van de wereld, dat zou vooruitgang zijn. Maar niet als die vrouw vervolgens op met zo’n afkeurenswaardige wijze politiek bedrijft als al haar mannelijke voorgangers. Dat was volgens mij nooit de bedoeling van de vrouwenemancipatie. En vooruitgang is het sowieso niet.

Ik ga er nog altijd vanuit dat een toename van vrouwen in hoge functies leidt tot een andere, meer menselijke kijk op zaken. Maar wellicht is dat wel heel naïef geweest. Of, zoals Freek de Jonge het ooit zei: ‘als vrouwen steeds meer op mannen moeten lijken om een hoge positie te bereiken, dan wordt het alleen maar twee keer zo erg’. Zo bekeken is Hillary Clinton eigenlijk het tegenovergestelde van een geslaagd emancipatieproces.