Eten bij Peggy en om elf uur naar Electron. Dat was het plan en zo geschiedde. Tussen kunstenaars, eenlingen, zonderlingen en wat nog meer tot de zelfkant van de samenleving behoort. Gezellig feestje dus, waarbij ik moet aantekenen dat ik erg blij was met het feit dat ik mijn oordoppen had meegenomen.
Verder valt er eigenlijk niet veel over te vertellen, of het zou moeten zijn dat we om half acht zaten te dubben of we nog naar één of andere half geplande afterparty zouden gaan. Uiteindelijk maar niet gedaan. Overigens was dat ook ongeveer het moment dat ik erachter kwam dat één of andere onverlaat mijn fiets had verdonkeremaand. Of, zo bleek later, in het water had gegooid. Een dag later stond de fiets namelijk, bedekt met een dikke laag modder, gras en waterplanten, netjes op me te wachten voor het gebouw van Electron. Zie je wel dat ze nog bestaan: aardige mensen die je fiets voor je uit het water vissen.
