Tussen alle politieke zaken door zou ik bijna vergeten dat het winter is geweest. Ik heb nog twee dagen om ervan te genieten. Gelukkig had ik deze avond een eter met een goede suggestie: een grote pan stamppot.
Het werd hutspot, maar dan wel een hutspot met een bite. Dus rode ui in plaats van witte, en de toevoeging van knoflook, cayennepeper en piment. Laat het maar aan mij over om ook de Hollandse keuken een exotisch randje te geven. Ter compensatie: de runderrookworst is dan weer gewoon van Unox.
Het heeft wel wat, een ouderwetse stamppot. Ik weet dat je tegenwoordig pakjes hebt die in vijf minuten klaar zijn. En sommigen beweren zelfs dat ze bijna net zo lekker zijn als verse stamppot. Ik geloof daar niet in. Daarnaast houdt ik niet van ‘single serving portions’. Want wat zo’n pakje berekend als ‘voldoende voor twee personen’, blijkt meestal niet veel meer te zijn dan voor één persoon zonder maagverkleining. Eigenlijk is het precies andersom als bij de Chinees. Als je daar een rijsttafel voor één persoon besteld, kun je er meestal zo’n drie dagen van eten.
