De langste dag is al jarenlang een reden voor een feestje met Barbecue. Dit jaar was de achtertuin van het voormalig bejaardentehuis Raffy, waar vriend Guus enige tijd als anti-kraker woont, de locatie.
Nu is een woensdag niet de meest ideale dag om tot diep in de nacht het korte aspect van die nacht te vieren, zeker niet met een wekker die de volgende ochtend om half zeven afgaat. Het nieuwe ritme dat ik moet ontwikkelen nu ik vier dagen in de week in Den Haag werk, vraagt nog enig geduld alvorens ik eraan gewend zal zijn.
De zomer is het beste wat mij kan overkomen. Opstaan gaat een stuk makkelijker dan in de winter, de jas kan, met een beetje geluk, aan de kapstok blijven hangen en de terrassen nodigen uit tot midzomernachtsoverdenkingen. Helaas is het keerpunt al weer bereikt. De dagen worden al weer korter. Hopelijk de voorbode van een gigantische nazomer.
