Nadat ik me vorig jaar al gestort had op de eerste zes seizoenen van Smallville, wordt op dit moment in de Verenigde Staten het zevende seizoen uitgezonden. Op donderdagavonden welteverstaan. Wat inhoudt dat ik, dankzij de uitvinding van breedband, ergens in het weekeinde die aflevering op mijn harde schijf heb staan.
Smallville is een serie over de jonge jaren van Clark Kent, beter bekend als de stripheld Superman. Net als de ‘echte’ Superman red hij uiteraard elke aflevering wel iemand en opvallend vaak zijn jeugdliefde Lana Lang. Tot zover niets bijzonders. Echter, een serie die al zeven seizoenen loop, moet, wil het leuk blijven, op een gegeven moment wel heel erg uit de pas gaan lopen met de canon van Superman. En dat gebeurt dan gelukkig ook.
Nog even los van het feit dat iedereen natuurlijk wel een goede conditie, kracht en fysiek zou willen hebben zonder er ook maar iets voor te hoeven doen, en dat het superheldendom dus altijd zo zijn aantrekkelijke kant heeft (vliegen lijkt me bijvoorbeeld ook hartstikke leuk), is er nog iets anders dat me fascineert. Zoals wel vaker met series over superhelden gaat ook Smallville uiteindelijk over goed en kwaad. En geheel volgens Amerikaanse normen ook over individuele vrijheid. Maar wat dan op zich wel weer heel aardig is dat zo’n beetje elk personage in de serie zowel goed als kwaad kan zijn. Lex Luthor ontwikkeld zich van een aardige, zij het misleidde bon-vivant naar een obsessieve machtswellusteling die sans scrupule alles in het werk zet om zijn doel te bereiken, terwijl zijn vader zich juist lijkt te ontwikkelen naar iemand met weliswaar een dubbele agenda, maar niet noodzakelijkerwijs een te veroordelen agenda.
En nu bevinden we ons dus ineens in een licht existentialistische overdenking. Want zelfs de makers van Smallville zijn het er dus over eens dat de keuze tussen goed of slecht handelen een vrije en individuele keuze is dat de ontwikkeling van de mens dus niet eendimensionaal hoeft te zijn. Maar als dat inderdaad zo is, waarom kijk ik dan in godsnaam naar zo’n flauwe serie?
Dat hele Supermangedoe ontgaat mij helemaal. Geef mij maar Hellboy.
[sÇ: ik vind het verhaal van hellboy echt niet geloofwaardig.]
Een reflexie misschien zodat je met een groenkleurig allover boven op Breda vliegen wil .hehehe
[sÇ: wie wil er nu niet vliegen?]