Al jaren wordt er binnen Breda gesteggeld over de kranslegging. Sommige politieke partijen leggen al decennia lang een krans tijdens de dodenherdenking. Dat geldt in ieder geval voor de PvdA en voor (de voorgangers van) GroenLinks. Later hebben steeds meer partijen zich, in mijn ogen geheel terecht, bij dat idee aangesloten. Er is alleen een probleem: de kranslegging loopt de laatste jaren steevast uit, waardoor niet alle kransen voor acht uur gelegd kunnen worden.
En dus vraagt de burgemeester al een aantal jaren of de partijen zich niet kunnen onthouden van het leggen van een krans. Of dat hij namens alle partijen samen één krans legt. Ik heb me daar altijd tegen verzet. Ten eerste vindt onze achterban het belangrijk om op 4 mei de doden te blijven gedenken en ten tweede, er kunnen wat mij betreft niet genoeg kransen en bloemstukken gelegd worden. Voor mijn part duurt de herdenking tot half tien. Daarnaast, zo merkte een collega-raadslid op, de katholieke, protestantse en mormoonse kerken leggen ook niet allemaal samen één krans.
We was er dit jaar het voorstel van de PvdA om dan in ieder geval als politiek de kransen tegelijkertijd te leggen. Ik vond dat prima, maar hoorde er evenwel niets meer over. Het zal wel niet doorgaan, dacht ik. Totdat bij de kranslegging bleek de PvdA geregeld te hebben dat wij, als enigen, ons bloemstuk samen aanboden.
Meteen verwarring. Waarom leggen GroenLinks en de PvdA samen een bloemstuk? Gaan ze fuseren, is dit de aankondiging voor een lijstverbinding of betekent het dat ze de volgende bestuursperiode weer samen in een coalitie willen? Speculatie alom. En zo leidde deze goedbedoelde actie van de Partij van de Arbeid alsnog tot politiek gedoe. Terwijl dat nu juist niet de bedoeling was.
Het is goed. Volgend jaar leggen we gewoon weer allemaal apart onze krans.