Behalve het leren omgaan met een gestolen auto, het aan elkaar knopen van losse eindjes van Breda Barst en het politieke handwerk, stond de afgelopen week, meer dan de weken daaraan voorafgaand, in het teken van de Europese Grondwet. Niet dat ik daar tot dan toe nog helemaal niet mee bezig was geweest, maar op dit log is het onderwerp eigenlijk betreurenswaardig weinig aan bod geweest.
Oké, mijn auto was weliswaar gestolen, maar ook weer teruggevonden. In de tussentijd stond ‘ie wel een week in de garage en moest ik roeien met de riemen die ik had. Geen veiligheidsriemen, voor de duidelijkheid. En tussen de drukke bedrijven door probeerde ik ook nog zo goed en zo kwaad als het ging campagne te voeren voor de Europese-grondwet-die-geen-grondwet-is.
En gezien de actualiteit is het niet zinvol om te vertellen over de vooralsnog twee drukste dagen van het jaar (dinsdag en donderdag), waarop ik behalve een bijeenkomst van de Kandidatencommissie van Dwars, oppositieoverleg, een afspraak met Leo van Lieshout, een afspraak met Marcel van Dok19, het laten plakken van posters voor Breda Barst, het opnemen van een programma voor Radio 4 en het schrijven van een bijdrage voor de aanstaande kadernota en het voorbereiden van en aanwezig zijn op een raadsvergadering, ook nog een afspraak had bij mijn opticien en an passant nog wat brieven en persberichten de deur uit moest doen.
Voor de duidelijkheid: ik sta niet te juichen bij de tekst van de voorliggende Europese Grondwet. Maar ik ben er wel van overtuigd dat een stem voor, nog altijd beter is dan een stem tegen. Ondertussen erger ik me steeds meer aan de manier waarop zowel voor- als tegenstanders zitten te liegen om mensen in hun kamp te krijgen. Wanneer Balkenende zegt dat hij in zijn hemd staat wanneer Nederland ’tegen’ stemt, doet mij het ernstige vermoeden rijzen dat hij stiekem bezig is een nee-campagne te voeren. Wat dat betreft zou Balkenende, wanneer hij de Grondwet echt zo belangrijk vindt, er beter aan doen te beloven dat hij opstapt als Nederland voor de Grondwet stemt.
Behalve het plakken van posters ben ik als gematigd maar overtuigd voorstander van de Grondwet vooral op diverse mailinglijsten actief geweest. Hieronder één van die bijdragen.
Lieve Gabi,
Ik denk dat je angst voor het verdrag waarover wij straks mogen gaan stemmen, gebaseerd is op een angst tegen een Europese superstaat. En geloof me, als die angst in je achterhoofd zit, dan zul je bij het lezen van de tekst van het verdrag dit spook ook overal in terugzien. Maar ik denk dat je op de eerste plaats moet beseffen dat de gedachte achter de Europese Unie in principe slechts bestaat uit de wens die dingen samen te regelen waarbij individueel beleid van de verschillende landen 1) geen zin heeft, 2) inefficiënt is of 3) elkaar tegenwerkt. Om een veel gebruikt voorbeeld te geven: ecologische maatregelen binnen de grenzen van één land hebben geen zin. Dus wordt een aantal milieumaatregelen Europees geregeld. Niet vreemd, als je je bedenkt dat tweederde van de luchtvervuiling in Nederland overwaait uit andere landen. De wind kent geen grenzen. Dieren trouwens ook niet, vandaar de Europese habitatregeling. Hetzelfde geldt voor economisch beleid: los van de *richting* die Europa thans ingaat, de economiën van de diverse Europese landen zijn dusdanig aan elkaar gekoppeld dat unilateraal beleid op dit punt geen enkele zin heeft. Het zou de positie van alle landen samen uiteindelijk verzwakken.
Dat unilateraal buitenlands beleid weinig zin heeft, blijkt uit de hele Irak-oorlog. Stel dat de U op dat moment een gezamenlijk beleid had gehad (en het is te veronderstellen dat we dan als EU voor ingrijpen waren geweest), hadden we meer invloed gehad op de timing en manier van oorlog voeren. In die zin is gezamenlijk buitenlands beleid dus effectiever. En inderdaad, dat betekent ook dat je je soms als land zult moeten neerleggen bij een beslissing waar je het niet mee eens bent (overigens zonder noodzakelijkerwijs ook troepen te leveren, iets wat Nederland overigens sowieso wèèl gedaan heeft).
De EU, en dit staat ook in de grondwet, heeft niet de ambitie die zaken te regelen die een individueel land prima zelf kan regelen. Daar waar het gaat om drugsbeleid is Nederland vrij om haar eigen beleid te bepalen. Wel zijn we verplicht de eventuele grensoverschrijdende overlast die dat met zich meebrengt, aan te pakken. Op zich ook logisch: in Frankrijk heeft men democratisch (want verkiezingen) bepaald dat men daar geen ruimhartig softdrugsbeleid wil voeren. Dus zou het, vanuit dat democratische oogpunt (wat de doorsnee Dwarser toch moet kunnen onderschrijven) onwenselijk zijn dat wij ons relatief liberale (in de klassieke zin des woords) beleid op dat punt ook niet moeten willen exporteren naar landen die daar niet op zitten te wachten. Ik ben dus oopk helemaal niet bang dat het burgerinitiatief misbruikt gaat worden om binnenlandse aangelegenheden die een ander land niet welgevallig zijn, te beïnvloeden. De ‘grondwet’ hierover:
“De afbakening van de bevoegdheden van de Unie wordt beheerst door het beginsel van bevoegdheidstoedeling. De uitoefening van die bevoegdheden wordt beheerst door de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid.” (art. I-11-1) In lid 3 vervolgt de tekst met “Krachtens het subsidiariteitsbeginsel treedt de Unie op de gebieden die niet onder haar exclusieve bevoegdheid vallen, slechts op indien en voorzover de doelstellingen van het overwogen optreden niet voldoende door de lidstaten op centraal, regionaal of lokaal niveau kunnen worden verwezenlijkt en derhalve vanwege de omvang of de gevolgen van het overwogen optreden beter door de Unie kunnen worden bereikt.”
Jouw angst over het verbieden van het homohuwelijk is onterecht. Zie hier artikel II-69 vanb de grondwet:
“Het recht te huwen en het recht een gezin te stichten worden gewaarborgd volgens de nationale wetten die de uitoefening van deze rechten beheersen.”
Veel Nederlanders kunnen niet tegen hun verlies wanneer het van Duitsland is. Veel Duitsers hebben geen gevoel voor humor (Rudi Carell is niet leuk), Fransen ruiken naar knoflook en zitten bezopen achter hun trekker en Italianen zijn allemaal crimineel. Belgen dom, Britten arrogant, Polen kruimeldieven, Oostenrijkers latente xenofoben enzovoorts enzovoorts. Niet voor niets is het motto van de Unie: eenheid in verscheidenheid.
Liefs,
Selç.