Normaal ben ik tijdens het Jazz Festival niet beschikbaar voor alle andere dingen. Dit jaar niet: vrienden van mijn broer hadden voor hem op deze dag een vrijgezellenfeest gepland en daar werd ik toch wel geacht bij aanwezig te zijn.
Gelukkig gebeurde het allemaal niet in Breda: de ploeg van twaalf reisde af naar Brussel. Aangezien ik de Duo Special van het festival echt niet wilde missen, reisde ik een aantal uren later de groep achterna. De vrienden van mijn broer zaten toen al half zat in de Ierse pub naar een wedstrijd van Celtic te kijken, mijn broer ondertussen de ene cocktail na de andere voorschotelend. Jaah, het was een traditioneel vrijgezellenfeestje, maar dan zonder berenpak. Gewoon meteen de kroeg in!
Op weg naar het restaurant besloot een deel van de ploeg fotograferende Japanners te pesten door op het moment van de flits naast, voor en achter het te fotograferen subject sprongen. Later door Japanners te vragen of zij een foto van de groep wilde nemen, ondertussen gekke bekken trekkend, de Japanse toeristen in ontsteltenis achterlatend. Een schoolvoorbeeld van de uitdrukking: is de drank in de man, dan is de wijsheid in de kan.
Uiteindelijk lag ik rond een uur of vijf op bed in ons hotel, om er enkele uren later weer uit te gaan. Ik wilde rond een uur of tien weer in Breda zijn, dus vroeg opstaan was een must. Ik ben ook niet door de wekker heen geslapen. Ik kwam echter niet op tijd in Breda. Mijn auto stond in een joekel van een parkeergarage, die in ‘weekends’ van 7 tot 23 uur open was. Maar weekeinden in Brussel, zijn kennelijk zaterdagen. Onder aan het bord stond immers: op zon- en feestdagen gesloten. Ik kwam pas om 15.00 uur aan in Breda (met de rest meegereden), mijn auto in Brussel achterlatend.