Premier Leterme van België, de man die ooit, gevraagd naar het Belgisch volkslied spontaan de Marseillaise aanhief, heeft het opgegeven. Hij komt er met de Walen niet uit een staatshervorming door te voeren.
Het probleem: Yves Leterme wil te graag. Trouwens, zo’n beetje alle partijen aan de Vlaamse kant willen te graag. En door het vreemde Belgische staatsmodel is het dan al amper mogelijk om met de Walen tot en vergelijk te komen. Iets wat collega-blogger en denker Simon Otjes trouwens al maanden eerder geconstateerd en verklaard had.
Het schept een interessant dilemma, want wat dient er dan te gebeuren als nieuwe verkiezingen niet mogelijk zijn (Brussel-Halle-Vilvoorde zal toch eerst gesplitst moeten worden vooraleer nieuwe verkiezingen uitgeschreven mogen worden), niemand gebaat is bij het handhaven van de status quo en splitsing van België geen optie is?
Voor succesvolle onderhandelingen is het belangrijk dat de beide kampen eerst eens in de huid van de ander gaan zitten om het probleem vanuit een andere invalshoek te benaderen. Pas wanneer je de wensen van een ander op waarde weet te schatten kun je de hakken uit het zand halen om te pogen tot een vergelijk te komen. Yves Leterme mag een stemmenkanon zijn geweest, de kunst van onderhandelen is hem vreemd. Iets waar mensen zonder geduld en diplomatieke vaardigheden overigens wel vaker last van hebben.
„Ik vraag U, wat is een volk zonder één taal”, zong Freek de Jonge in het nummer ‘Heer, heb meelij met de Belgen’. En er valt veel voor te zeggen dat een volk zonder een gezamenlijke taal wellicht ook minder verwantschap voelt. Een Vlaamse kennis trok de parallel nog wat verder door. België heeft als gevolg ook geen gezamenlijke media, althans, niet meer sinds dat de omrpoep NIR gesplitst is in de Vlaamse BRT en de Waalse RTBF. Het resultaat daarvan is dat de Belgen op het avondjournaal amper meer te horen krijgen wat er aan de overzijde van de taalgrens gepasseerd is.
Nu de politieke impasse dieper wordt, lijkt in België de huidige politieke generatie steeds meer haar failliet te tonen. En hoewel ik zeker niet gecharmeerd ben van het idee van verplichte maatschappelijke stages, zou goed zijn als de Belgische overheden een verplichte maatschappelijke stage instellen die aan de andere kant van de taalgrens vervuld moet worden. Alleen als Vlamingen en Walen weer wat dichter bij elkaar komen te staan, kan het lukken de eenheid van België te verstevigen…
… sprak de ‘Ollander.