Oké, ik heb vijf jaar geen carnaval gevierd, maar dit jaar had ik besloten me maar eens heel voorzichtig in het feest onder te dompelen. Dat kwam o.a. omdat mijn vluchtadres (ik ga al een aantal jaren naar Delft om het carnaval te ontlopen) dit jaar niet beschikbaar was. Dus ging ik met vrienden naar de optocht kijken. Vanaf drie uur stonden we bij de Boschstraat, gewapend met blikken bier. De eigenaar van het Turkse eettentje Aya Sofia was onze toiletvoorziening en tevens de leverancier van meer bier (Effes, 1,50 per blikje) toen de eigen voorraad op was.
Het was even wennen, maar eigenlijk heb ik het vreselijk naar m’n zin gehad. De heupen los, gezellig kletsen en gek doen, vreemde mensen aanspreken en dansen, heel veel dansen. Nadat de optocht voorbij was, werd de straat urenlang gevuld door allemaal dansende en hossende mensen. Met mij erbij.
Hapje eten en daarna dweilen door de stad. Jammer alleen dat Breda niet een echte dweilcultuur heeft, want de meeste mensen zaten gewoon binnen. Dus ging ik ook maar weer terug naar Café de Beyerd, waar bekenden mij vreemd aankeken (Sta jij nog overeind?) Ik geloof dat ik tot sluit ben gebleven, alhoewel het ik het me niet allemaal meer zuiver voor de geest kan halen. Ik weet in ieder geval wel dat ik dinsdagochtend wakker werd met pijn in mijn kuiten en één van de ergste katers die ik ooit heb gehad. Ach, volgend jaar moet ik maar beter trainen.
En ik ben zelfs speciaal voor carnaval terug naar het Brabantse land gekomen..