Ik heb het al vaker geschreven: mijn vrienden zijn altijd een prettig klankbord wat betreft de mogelijke oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken (wat een draak van een zin, trouwens!). Ten eerste kunnen zij alles eruit flappen, terwijl ik als raadslid altijd een beetje voorzichtiger moet zijn in mijn woordkeuze (niet dat ik dat nou echt doe, maar goed). Ten tweede hebben zij, als niet politici, het ‘gesundes Volksempfinden’ aan hun zijde. En dus heb ik gisteren met hun van gedachte gewisseld over de stand van zaken rond de integratie in Nederland, maar vooral ook over de wenselijke en niet wenselijke richting die het in de toekomst op zou kunnen gaan.
Aardig dat het basisidee van GroenLinks, integratie door de emancipatie van het individu en het tegengaan van segregatie, ook door hun werd onderschreven. Hoe dat in Breda vorm moet krijgen, dat hoef ik hen niet te vragen. Daar moeten de politici maar over nadenken. Maar niemand heeft behoefte aan het ontstaan van aparte wijken voor verschillende bevolkingsgroepen: geen Chinatown, Turkenbuurt of Marok-wijk in Breda. In Zuid Afrika hebben ze decennialang gevochten voor de afschaffing van de apartheid. Die moeten we in Nederland nu niet via de achterdeur binnen willen halen. Dan hebben we de Outspan-sinaasappelen jarenlang voor niks geboycot.
