Allereerst was er de afspraak met mijn bank. Ben ik wel geschikt voor een hypotheek? Het antwoord was een beetje ‘mwa-mwa’. Want raadswerk is onzeker: wie weet stemt er over twee jaar wel helemaal niemand meer op me. En die andere part-time baan bij de Fontys Hogescholen, die is in eerste instantie ook maar voor een bepaalde termijn. Dus ook al kun je het allemaal best betalen: de bank gaat er van uit dat je vroeg of laat in de goot beland en je hypotheek niet meer kan afbetalen.
Daarna moest er een pak gekocht worden. Binnenkort gaat mijn broer trouwen en hij heeft mij gevraagd te getuigen. Hoewel ik zelf weinig heb met het instituut huwelijk en me serieus af vraag wat de zin is van getuige zijn, is het stiekem ook wel weer leuk en een goede reden om een mooi pak te kopen. Na 11 juli de foto’s.
Om 16.30 begon het wijkbezoek aan de Ypelaar. Mooie wijk, relatief veel groen, weinig problemen. En dat willen ze daar graag zo houden en daarom nodigde de buurt de politiek uit voor een buurtwandeling. Want waarom moest de gemeente nu per sé die mooie houtopstand tussen Ypelaar en de nieuwe wijk Nieuw Wolfslaar gaan kappen. En kan de gemeente niet 5000 euro missen voor het vernieuwen van de Openluchtschool voor gehandicapte kinderen? Ik had maar vast uitgerekend dat het per raads- en commissielid maar 100 euro zou kosten, dus dat we het desnoods zelf wel konden ophoesten.
Helaas moest ik wat eerder weg, omdat die avond ook de vergadering van de commissie VSM was. Met als belangrijkste punt het programma wonen 2004. Waarin onomwonden duidelijk wordt dat er in Breda niets is gedaan voor de onderkant van de samenleving, want het tekort aan sociale woningen is de afgelopen zes jaar alleen maar groter geworden. Het beleid van deze coalitie, met een heilig geloof in doorstroming (als je maar dure villa’s bouwt gaat iedereen verhuizen en komen de woningen aan de onderkant van de woningmarkt vanzelf vrij; beetje naïeve gedachte natuurlijk!). Ook Ger Postuma van de PvdA pleitte ineens voor meer sociale woningen. Of hij dan ook eindelijk erkende dat het beleid van de afgelopen jaren, waar de PvdA in Breda mede verantwoordelijk voor was, compleet was mislukt. Dat durfde hij echter niet te erkennen. Zo ongenuanceerd lag het niet. Coalitiepartners CDA en VVD lachten in hun vuistje en keken toe hoe Ger de veel te warme coalitiekastanjes uit het vuur moest halen.
Ik vond getuigen wel een eer.