Ik ben geen ochtendmens. Als het enigszins kan blijf ik zo lang mogelijk in bed liggen. De komende maanden echter niet. Om zes uur gaat de wekker, stap ik onder de douche en lees ik snel de stadskatern van de regionale ochtendkrant. Op maandag als eerste de politieke rubriek. Dubbele beroepsdeformatie, zullen we maar zeggen. Indien aanwezig lees ik ook nog een stukje NRC, maar op maandagochtend kan dat niet.
Rond zeven uur stap ik in de auto om met Rob Trip samen de eerste opstopping bij Gorinchem tegemoet te rijden. Vanaf dat punt neemt de reis tergend lage snelheden aan en begin ik aan mijn ontbijt. Meestal duurt het tot kwart over acht voordat ik de file door ben. En aangezien ik een zeer slecht filerijder ben, want snel vermoeid, stop ik dan even bij een BP station nabij de Utrechtse Heuvelrug om daar even een kwartiertje of wat in de auto uit te rusten. Rond een uur of negen arriveer ik in Hilversum.
Vanuit mijn werkplek, een klein bureautje dat ingeklemd zit tussen twee grotere bureaus en de glazen muur, kijk ik tegen de monitor van stagebegeleider Marc Wielaert aan, of aan mijn andere zijde, tegen het prachtige VPRO-pand. ’s Avonds, onder weg naar huis, herhaalt zich opnieuw het fileritueel.
Deze maandag bleek vergaderdag. Allereerst de redactievergadering van het programma 4fm, waar ik de komende drie maanden stage loop. Om 19.00 uur had ik een tweede vergadering in Breda, waarvoor ik door het fileleed overigens zo’n kwartier te laat was, bij het steunpunt tegen discriminatie. In het kader van het in November te houden kinderrechtenfestival organiseren zij een lagerhuisdebat tussen middelbare scholieren. Aan mij is gevraagd Paul Witteman te spelen. Uiteraard heb ik weer eens ‘ja’ gezegd.
De derde bijeenkomst was een eerste ontmoeting met de nieuwe Burgemeester van Breda, Peter van de Velden. Een aimabele, zij het ietwat formele man. Ik kan me overigens goed voorstellen dat hij niet meteen de vlotte jongen uithangt. Hij is net twee weken Burgemeester en moet iedereen nog leren kennen. Zelf heb ik er soms wat moeite mee om niet meteen iedereen met je en jij aan te spreken. Het is tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend om mensen met U aan te spreken, sommigen vinden het zelfs vervelend. Anderen houden het graag wat formeler en hanteren graag de beleefdheidsvorm. Ik geloof dat ik bij deze ontmoeting een beetje heb zitten schipperen tussen beide.
Overigens een positief beeld overgehouden aan onze ontmoeting met de burgemeester. Al was het maar omdat zijn dochters de uitzending van B&W (zie web-log do 7 okt. 2004) hadden gezien en mij daarin hadden herkend. Nee, serieus, dat is natuurlijk niet een reden om iemand geweldig te vinden, maar die opmerking van de kant van de Burgemeester brak meteen het ijs. Het was een nuttige ontmoeting, wat mij betreft.
De vierde vergadering van de dag was, aansluitend op het bezoek van de burgemeester, onze wekelijkse fractievergadering. Wat kort deze keer, maar ja, de vijfde vergadering in de Beyerd stond natuurlijk ook op de agenda.
Pffff, wat een vergadertijger. Ik word al moe als ik het lees!
Tsja, als NRC je ochtendkrant is ben je inderdaad niet bepaald ’n ochtendmens.
Tenzij je het exemplaar van de dag ervoor bedoelt.. ;)