Aan Pim – di 16 nov. 2004

Beste Pim,

Hierbij wil ik je feliciteren met je verkiezing tot de grootste Nederlander. Het is de tweede verkiezing die je postuum wint en dat mag best een prestatie heten. Ik vermoed dat je er daarboven smakelijk om zult lachen. Net als ik hier beneden.

Dat de uitslag er anders uit had gezien als alle stemmen geteld waren, vind ik niet zo belangrijk. Jij en ik weten net zo goed dat een heleboel mensen op het laatste moment op Willem van Oranje gestemd hebben, simpelweg omdat ze jou niet wilde laten winnen. Op dezelfde manier is Jamaï twee jaar geleden Idol geworden, alleen maar omdat veel mensen het Jim toentertijd niet gunden. Triest is dat, die afgunst.

Zelf ben ik één van de laatste Nederlanders die geen lijntje met je heeft. Desalniettemin probeer ik me voor te stellen hoe jij je overwinning ervaart. Ik vermoed enigszins meewarig. Je zult zelf wel inzien dat historisch gezien, je geen aanspraak kan maken op de titel ‘grootste Nederlander’. Ik neem aan dat jij, samen met Willem en Willem, de nummers twee en drie, aan de bar gelachen hebben om de hele situatie. Alhoewel ik me ook levendig kan voorstellen dat onze vader des vaderlands er de humor net iets minder goed van kan inzien dan jij. Je kan de Oranjes van veel beschuldigen, maar niet van het hebben van een gevoel voor humor; althans, niet van de Oranjes die ik ken.

Heeft Theo je nog gefeliciteerd? Of is ‘ie, na het bekend worden van de uitslag, een tirade begonnen waarin gans de bevolking van Nederland wordt uitgemaakt voor dom, kinderneukend stemvee?

Ons landje heeft de laatste tijd heel wat te verduren. Sinds jou vertrek is de situatie er hier niet beter op geworden. Maar hoewel je ons te vroeg bent ontvallen, moet je er misschien ook maar blij om zijn. Terwijl de ene na de andere bekende of belangrijke Nederlander van z’n sokkel wordt getrokken, kun jij nooit meer van je voetstuk vallen. Doodgaan op je hoogtepunt, bij voorkeur door toedoen van een ander. Net als John Lennon is een groot gedeelte van je succes daarop berust. Maar ik gun het je van harte.

Het meest trieste vind ik dat de mensen die dankzij jou inspanningen nu op het regeringspluche zitten in jouw naam je eigen idealen in rap tempo verkwanselen. En dan bedoel ik niet de LPF, want eerlijk is eerlijk, ik kan nog best respect opbrengen voor sommige LPF’ers, vooral Eerdmans. Nee, ik bedoel dat enge, gereformeerde zootje van Balkenende en Donner. Bij elke gelegenheid proberen ze onze seculiere staat, de scheiding van kerk en staat die ook jij zo hoog had zitten, ongedaan te maken en proberen ze de criticasters van het geloof monddood te maken. Waarschijnlijk omdat ze dondersgoed beseffen dat zij, als christenen, minstens net zoveel bloed aan hun handen hebben als de eerste de beste moslimfundamentalist. Je noemde het gereformeerde volksdeel niet voor niets pathologische leugenaars.

Vanaf deze plek wens ik je het beste, Pim. En hoewel we het over een heleboel dingen niet snel eens zouden worden, blijf ik het jammer vinden dat we die zaken nooit eens aan de borreltafel hebben kunnen bespreken. Jij met een rood wijntje en een Justis van Maurik, ikzelf aan een potje bier met een zware Brandaris. Het ga je goed. En hou je Theo een beetje in de gaten. Ik kan me voorstellen dat de grote baas op een gegeven moment een beetje ziek wordt van al die beledigingen in zijn richting. Het lijkt me toch nogal gevaarlijk om in de hemel vrijelijk je mening te verkondigen. Misschien wel net zo gevaarlijk als hier in Nederland helaas is gebleken.

Veel liefs,

Selçuk Akinci

Auteur:

Dutch local politician for the environmentalist party GroenLinks, tends to be serious at times but usually has a slightly absurd and overall happy and sunny mental disposition.

3 gedachten aan “Aan Pim – di 16 nov. 2004”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *