Er was een feestje op het Mediapark die avond. Na een jaar geleden een nieuw pand te hebben betrokken, werd gevierd dat onlangs ook de laatste afdeling van RTL naar het nieuwe gebouw was verhuisd. Via de broer van een NPS-collega werden we het RTL-feestje binnengeloosd.
Nu is het natuurlijk sowieso geen vreselijk goed idee om als publieken naar een commerciëel feestje te gaan. Voor mij is het een dubbelslecht idee, want ik heb in het geheel niet veel op met televisie, ongeacht of het publiek of commerciëel is. Het lijkt er steeds vaker op dat de hele beroepsgroep televisiemakers verworden is tot een imbeciel clubje randdebielen. En van dit slag mensen zag het zwart in het Sodom en Gomorra van televisieland: het beruchte Studio 22.
Toegegeven: de show was gelikt en de catering was buitengewoon. Kennelijk bulkt het bij RTL-moedermaatschappij HMG van het geld, want overal stonden voedselkraampjes. Als klap op de vuurpijl kwam er zelfs een gigantische schaal zoetigheid binnen met daarop iets wat in de verte iets weg had van profiterol. Jammer dat de optredende artiesten moeite hadden meer dan de helft van het aantal uitgekraamde noten zuiver te zingen en dat nog ver voor tienen het overgrote deel van het HMG-personeel te dronken was om een zinnig gesprek mee te voeren. ‘Totale leemte’ is een te inadequate omschrijving van het hedonistische tafereel dat zich hier afspeelde.
East is East and West is West and never the twain shall meet, schreef Rudyard Kippling. De waterscheiding tussen de publieken van Net3 en de commerciëlen is minstens net zo groot. Ieder zijn ding.
