Gewoon een dag in NRC Handelsblad: ‘Meer armslag bij euthanasie’. De adviescommissie Dijkhuis zegt dat ouderen zelf moeten kunnen beslissen of ze nog verder willen leven. Lijden aan het leven, ofwel levensmoe zijn, is een reden voor euthanasie.
Hoera, dacht ik. Ik ben namelijk van mening dat iedereen helemaal zelf mag doen met zijn eigen lijf wat ‘ie goeddunkt en dat anderen geen ene fuck te zeggen hebben over het lichaam van een ander. Iemand is wat mij betreft net zo vrij om een tattoo te nemen als om zichzelf te doden. En bij allebei heb je hulp nodig van een professional. Ik heb nu eenmaal een radicaal-libertaire opvatting over het individuele zelfbeschikkingsrecht.
Abortus vind ik om diezelfde reden een stuk lastiger. Want de stelling ‘baas in eigen buik’ is mij te kort door de bocht. Ik ben helemaal niet zo’n voorstander van het ‘weghalen van kinderen’, om maar even het eufemisme van het jaar te gebruiken. Inderdaad heeft de vrouw zelfbeschikkingsrecht, maar in de periode van de zwangerschap deelt de vrouw nu eenmaal het lichaam samen met dat kind. Sorry, maar het is nu eenmaal niet anders. En het lastige van abortus is dat je als aborteur de mening van de aborté (het kind dus) niet kan peilen. Ofwel, het zelfbeschikkingsrecht van het kind staat diametraal tegenover dat van de vrouw. En hoewel ik op geen enkele manier kerkelijk ben, is het leven voor mij toch iets ‘heiligs’, het leven en lichaam van een ander, ook al zit die ander nog in de buik vast aan de navelstreng, daar moet je met je gore poten eigenlijk gewoon vanaf blijven.
Ik kan me de andere kant van het verhaal echter ook wel voorstellen: abortus na verkrachting, abortus omdat een bevalling levensgevaarlijk voor de moeder zou zijn, daar heb ik geen bezwaar tegen. Maar ‘ik kies voor abortus want ik heb al twee kinderen’, ‘het komt me nu even niet goed uit’, ik wil niet dat het kind tijdens mijn zomervakantie geboren wordt’ (en nee, ik verzin dit niet ter plekke), vind ik toch echt een aantal stappen te ver gaan. Zwangerschap is geen verkoudheid.
Maar verreweg de meest walgelijke, misselijkmakende vorm van abortus is de volgende: na een vruchtwaterpunctie is gebleken dat het ongeboren kind het syndroom van Down heeft. Die uitslag is bekend binnen de periode van 24 weken (6 maanden!!!) waarbinnen abortus is toegestaan. En mongooltjes, die willen we niet. Dus laten we het kind weghalen, omdat het een mongooltje is. Dit soort praktijken vind ik, en ik maak deze vergelijking niet licht, meer passen in het Derde Rijk, dan in Nederland. Beschamend is het!
Moeten we het nog eens over hebben…
Ik weet het. Vele mensen binnen GL denken hier anders over. En ik heb natuurlijk ook makkelijk lullen, als man. Maar ik blijf gewoon vreselijk veel moeite hebben met abortus. En dan heb ik het nog niet eens over de Women on Waves gehad.
Hmmm, als ik dit zo lees, dan moet je ook vegetarier zijn? Want dieren kunnen ook niet zelf beslissen of ze wel of niet gelsacht willen worden. Het is ook leven. Sterker nog, het is nog veel meer leven dan het hoopje stamcellen (want veel meer is het niet) dat bij de abortus wordt weggehaald.
Of is een hoopje menselijke stamcellen je meer waard dan een kalfje die nog een heel leven voor zich heeft? :)
Misschien ben ik het wel met je eens over Abortus, maar ik ben dan ook vegetarier. :)
@Tim: Nee, ik ben zelf geen vegetariër. Er is voor mij een verschil tussen leven dat zich kan ontwikkelen tot een zelfbewust wezen en leven dat dat niet kan. Ik ben dus ook niet zo’n voorstander van ‘mensenrechten’ voor mensapen bijvoorbeeld. Die discussie speelde enkele jaren geleden. Maar desalniettemin zouden ook dieren wat mij betreft bepaalde rechten moeten hebben. Dan bedoel ik dingen zoals het recht op voldoende leefruimte te hebben en acceptabele leefomstandigheden en het recht niet gemarteld te worden.
Mensen plaats ik wat hoger op de evolutionaire ladder, juist vanwege die potentie tot zelfbewustzijn en abstract en creatief denkvermogen. Je hebt dus in zekere zin gelijk wanneer je stelt dat ik menselijke stamcellen meer waard vindt dan het leven van een kalfje.
Het is dan natuurlijk de vraag in hoeverre dieren zelfbewustzijn en creatief denkvermogen hebben. Dat dit veel minder is wil volgens mij niet zeggen dat dieren het helemaal niet hebben.
Ik plaats mensen ook hoger dan dieren, maar niet hoger dan stamcellen. Maar daarin verschillen we dus van mening. ;)
@Tim: dieren hebben in ieder geval geen abstract denkvermogen. Over zelfbewustzijn wordt verschillend gedacht. But let us agree to disagree.