Zomer – wo 20 juli 2005

Toegegeven, het wil allemaal niet zo lukken met deze zomer. Terwijl ze in Zuid-Europa te kampen hebben met ernstige droogte, wil de zon hier maar niet echt doorbreken. We hebben tot nu toe welgeteld één warme week gehad, en dat is natuurlijk veel te weinig. Voor de rest is het aangenaam, maar ook niet meer dan dat.

Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar ik heb desondanks toch maar besloten mijn vleugels uit te spreiden en maar weg te trekken. Uit het ouderlijk nest, wel te verstaan. Nu had ik dat idee eigenlijk al veel langer, maar totnogtoe was het er nooit van gekomen. Reden nummer één was dat ik niet meer op kamers wilde. Ik heb dat een jaar gedaan, toen ik in Engeland woonde, maar ben toen voorgoed van dat concept genezen. Vooral levende afwas en pratende koelkastinhoud was daar debet aan.

Tweede complicatie was dat ik me niet op tijd gerealiseerd had dat het misschien wel handig was om me in te schrijven bij een woningbouwcorporatie. En met de wachttijden van tegenwoordig, die op kunnen lopen tot, zo lijkt het tenminste, wel 188 jaar, is het verstandig om dat tijdig te doen. Ouders van jonge kinderen: geef Uw baby een inschrijving cadeau.

Derde complicatie was dat ik het liefst iets kleins zou willen kopen. En hoewel ik niet bulk van het geld leert een rekensommetje mij dat dat per definitie goedkoper is dan huren. Ik zou dat best kunnen betalen. Hypotheekverstrekkers denken daar echter heel anders over: wie geen vast contract heeft (en zowel in de politiek, waar geen vaste contracten bestaan, en bij de omroep, waar men doorgaans het liefst met freelancers werkt, kan ik dat dus wel shaken) hoeft niet bij de bank aan te kloppen.

Een vierde reden, een complicatie wil ik het niet noemen, is dat de bittere noodzaak het ouderlijk nest te verlaten, eigenlijk ontbreekt. Ik ben zelden thuis, net als mijn moeder, dus haar huis heeft soms meer iets weg van een hotel. We zien elkaar doorgaans zelden en hebben dus ook geen last van elkaar. Daarnaast vindt zij mijn aanwezigheid wel handig, vanwege soms optredende computerproblemen en vindt ik haar aanwezigheid ook wel makkelijk, aangezien de wasmachine, het strijkijzer en het gasfornuis als koppelverkoop gratis bij worden geleverd.

Desondanks moest het er vroeg of laat toch eens van komen. En dus had ik deze avond een gesprek met de huisbaas van Liesbeth en Joris. Zij gaan namelijk binnenkort verhuizen naar het huis van zijn ouders, die voor twee jaar naar Singapore gaan vanwege hun werk. En ik stroom, ijs en weder dienende, door naar hun verdieping aan de Ceresstraat. One day I’ll fly away.

Auteur:

Dutch local politician for the environmentalist party GroenLinks, tends to be serious at times but usually has a slightly absurd and overall happy and sunny mental disposition.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *