Linkse lente – 9 t/m 11 sept. 2005

Het weekeinde was gereserveerd voor GroenLinks. Nijmegen was de thuishaven voor een spetterend festival van onze partij. Onder de noemer ‘Linkse Lente’ was door het partijbureau een weekeinde vol workshops, debatten, lezingen, optredens en spontane ontmoetingen gepland. Het CDA had in hetzelfde weekeind een bijeenkomst in De Efteling. CDA-coryfee Dries van Agt was echter bij ons in Nijmegen.

De vrijdag was gereserveerd voor de GroenLinks-jongeren. Ik was gevraagd die avond te debatteren met een voorstander van een sociale dienstplicht. Dat kwam goed uit, want ik ben zelf faliekant tegen zo’n sociale dienstplicht. Mijn argumenten daartegen: 1) het opleggen van verregaande verplichtingen werkt vaak averechts; 2) wie gaat straks bepalen welke activiteiten wel en welke niet in aanmerking komen voor de sociale dienstplicht, als dat dit kabinet wordt, heb ik daar weinig vertrouwen in, en 3) het risico is groot dat jongeren in het kader van de sociale dienstplicht worden ingezet voor werk waar de politiek weigert voldoende geld voor te reserveren, zoals de zorg: de jongeren als voetveeg om bezuinigingen weg te poetsen.

Naast het gesprek tussen Femke Halsema en Geert Mak was de lezing van Dries van Agt één van de hoogtepunten van het weekeinde. Dries van Agt was 25 jaar geleden de eerste lijsttrekker van het CDA en stond toen bekend om zijn conservatieve en volgens sommigen zelfs reactionaire ideeën. Nu ontpopt hij zich steeds meer als een sociaal-christelijke politicus. En hij zet zich actief in voor de rechten van de onderdrukte Palestijnse bevolking in Israël, iets wat een kwart eeuw geleden ondenkbaar was. Op tal van vlakken neemt Van Agt afstand van het rechtse beleid van het huidige CDA, vooral op het punt van de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Zijn lezing was sprankelend, bevlogen en vol humor. De man heeft in de laatste jaren steeds meer krediet bij mij opgebouwd, maar met zijn optreden tijdens de Linkse Lente heeft hij daadwerkelijk mijn hart gestolen. Wat een geweldige man.

Het GroenLinks-festival was een inspirerende bijeenkomst van een vrolijke partij die politiek leuk en spannend maakt, zonder concessies te doen aan de inhoud en de haalbaarheid van haar ideeën. Het was dan ook niet voor niets dat de laatste groep mensen pas op zondagavond laat afscheid van elkaar wilde nemen. Als notoir plakker hoorde ik daar natuurlijk bij. Wat mij betreft wordt het inderdaad een linkse lente, te beginnen bij de raadsverkiezingen in maart 2006.

Auteur: sÇ

Dutch local politician for the environmentalist party GroenLinks, tends to be serious at times but usually has a slightly absurd and overall happy and sunny mental disposition. Toon alle berichten van sÇ